دنیای علم و تکنولوژی

دنیای علم و تکنولوژی

اخبار و مقالات مربوط به دنیای علم و تکنولوژی ترجمه شده از منابع معتبر
دنیای علم و تکنولوژی

دنیای علم و تکنولوژی

اخبار و مقالات مربوط به دنیای علم و تکنولوژی ترجمه شده از منابع معتبر

تنها پنج درصد انسانها دستهای خود را درست می شویند

۱۲ ژوئن 2013 - دانشگاه ایالتی میشیگان 

 

تنها پنج درصد انسانها دست خود با به مدت کافی طوری که باکتریهای روی پوست دست از بین برود می شویند. 

پژوهشی که توسط دانشگاه ایالتی میشیگان انجام شده بر مبنای مشاهده رفتار 3749 نفر در دستشویی های عمومی بدست آمده است. 

 

مراکز پیشگیری و کنترل بیماریها اعلام کرده اند که حدود 50 درصد از بیماریهای ناشی از تغذیه توسط دستهای آلوده بوجود می آید. شستن صحیح دستها بهترین راه ممانعت از شیوع این بیماری هاست. 

 

شستن صحیح دستها این است که آنها را حداقل 20 ثانیه با آب و صابون بشوییم. در حالی که مطابق نتایج این مطالعه اغلب افراد تنها شش ثانیه وقت صرف این کار می کنند. 

 

منبع 

http://news.yahoo.com/blogs/sideshow/doing-wrong-study-says-only-5-wash-hands-221341614.html

آخرین بازمانده قرن نوزدهم

29 می 2013 - جیروئه مون کیمورا کهنسال ترین مرد زنده جهان جمعه گذشته 116 ساله شد. او که در سال 1897 به دنیا آمده است یکی آخرین بازمانده قرن نوزدهم میلادی است. او در کیوتانگوی ژاپن زندگی می کند و مطابق کتاب رکوردهای گینس پیرترین مرد تاریخ است. پیرترین زن نیز میسائو اوکاوای 115 ساله است که او نیز در ژاپن زندگی می کند.


ژاپن دارای بیشترین تعداد افراد کهنسال در جهان است و تنها در مجمع الجزایر کیوتو بیش از 20000 فرد بالای صدسال زندگی می کنند.


منبع:


http://gma.yahoo.com/blogs/abc-blogs/last-living-man-born-19th-century-likely-genes-181224235.html

روشهای ابتکاری تست زدن (14)

به تست زیر از کنکور سراسری ریاضی 1388 توجه کنید. 

 

می نیمم مطلق تابع با ضابطه ی   بر روی R کدام است؟ 

 

  

 

حل - روش حل مسایل می نیمم مطلق به این صورت است که ابتدا از تابع مشتق می گیریم و نقاط بحرانی تابع را تعیین می کنیم. سپس مقدار تابع به ازای این نقاط بحرانی را محاسبه می کنیم. کمترین مقدار بدست آمده می نیمم مطلق خواهد بود. 

 

اما این روش در مورد این تابع طولانی و وقت گیر خواهد بود. به عبارت داخل رادیکال توجه کنید. محاسبات زیر از مقایسه شکل دو جمله سازنده تابع نتیجه گرفته شده اند. 

 

 

یعنی می نیمم مطلق تابع صفر است.

معرفی بزرگترین اسباب بازی آجرچین (لگو) دنیا

۲۳ می 2013 - بزرگترین اسباب بازی آجرچین دنیا که در اندازه واقعی از روی مدل جنگنده استارفایتر فیلم جنگ های ستاره ای ساخته شده، در این روز در میدان تایمز شهر نیویورک به معرض دید هزاران بازدیدکننده علاقمند گذاشته شد. این لگو (آجرچین) بیش از 5 میلیون و سیصدهزار قطعه دارد و ساخت و سرهم کردن قطعات آن 17000 ساعت وقت گرفته است. 

 

 

 

  

 

منبع خبر: 

Yahoo News

آرواره های اژدها: نگاهی به انهدام پل ثان هوآی ویتنام شمالی

 والتر جی. بوین- مجله نیروی هوایی، آگوست 2011

ترجمه و خلاصه: اصغر ناصری 

 

برخی از اهداف در جنگ جهانی دوم مانند پالایشگاه های نفت پولستی در رومانی، زیرساختار موشک های V-2 در پینه موند آلمان و پایگاه دریایی ژاپنی ها در تروک آنقدر مهم بودند که بزودی توجه هر دوسوی مهاجمین و مدافعین را بخود جلب کردند. 

 

پل ثان هوآ (Thanh Hoa) در ویتنام شمالی نیز در خلال سالهای جنگ ویتنام از چنین جایگاهی برخوردار بود. 

 

این پل مستحکم محل عبور سیلی از تدارکات از بندرگاه ها و کارخانجات ویتنام شمالی بسوی جنوب بود تا در اختیار ویت کنگ ها که با حکومت مرکزی ویتنام جنوبی می جنگیدند قرار گیرد. آمریکایی ها برای نابود کردن این شاهراه حیاتی سعی در بکارگیری تسلیحات قدرتمند خود کردند. 

 

 

مقامات ویتنام شمالی بشدت سعی داشتند با بهره گیری از یک سامانه دفاع هوایی یکپارچه بسیار قدرتمند این پل را به جسمی غیرقابل تسخیر تبدیل کنند. آنها به مدت هفت سال در تحصیل این هدف موفق بودند. 

 

نام رسمی آن، پل ریلی و جاده ای ثان هو وآ و لقب آن آرواره اژدها بود، نامی که بخاطر شکل ظاهری آن داده شده بود. 

 

دو پایه کناری بتنی با ارتفاعی اندک بر روی جلگه ای نسبتا مسطح بنا شده و در وسط نیز یک پایه بتنی عظیم پل را پشتیبانی می کرد. از دیدگاه ویتنام شمالی ها طرح کلی پل مانند دهان باز یک اژدها بود. 

 

این پل موقعیت ویژه ای نزد ویتنامی های شمالی داشت. در سال 1945 در طی جنگ خود علیه فرانسوی ها، نیروهی شورشی ویت مینه سازه اصلی پل را با انفجار دو قطار پر از مهمات بر روی ریل از بین بردند. 

 

بازسازی پل در سال 1957 توسط ویتنامی های شمالی آغاز شد و هوشی مین در مراسم افتتاح آن به سال 1964 شرکت کرد. پل دارای یک سازه خرپایی سراسری متداول بوده و 165 متر طول و 17 متر پهنا داشته و  15.2 متر بالاتر از سطح رودخانه سونگ ما ایستاده بود. 

 

اهمیت این پل آنقدر زیاد بود که ویتنامی های شمالی پنج هنگ دفاع هوایی در نزدیکی آن مستقر کرده بوند. تعدادی جنگنده میگ نیز در فرودگاهی نزدیک آماده برخاستن و درگیری با هواپیماهای مهاجم بودند. 

 

در سال 1965 ایالات متحده تهاجمی دو روزه را برای نابود ساختن پل آغاز کرد. برنامه ریزان جنگی امریکا مقاومت و استحکام پل را دست کم گرفته بودند. در سوم آوریل یک گروه ضربتی متشکل از 46 هواپیمای F-105 Thunderchief با اسکورت 21 شکاری F-100 ، دو هواپیمای شناسایی RF-101 و ده تانکر سوخت رسان بسوی پل یورش بردند. جنگنده F-105 که در اصل یک بمب افکن هسته ای تاکتیکی دوربرد بود، در این ماموریت دو نوع بمب حمل می کرد. شانزده فروند از آنها

هر کدام دو موشک AGM-12 Bulpup بهمراه داشتند در حالی که 30 فروند نیز بمب های 750 پاوندی  حمل می کردند. 

 

  

F-105 

  

AGM-12 Bullpup 


این مهمات که در مقرهای بیرونی حمل می شدند، سرعت و چالاکی F-105 ها را کاهش داده بودند. موشک AGM-12 نمونه اولیه موشک های هدایت شونده هوا به زمین دارای یک سرجنگی 120 کیلوگرمی بود. خلبان باید آتش خروجی موتور موشک را ردیابی کرده و با استفاده از سیگنالهای رادیویی آن را بسوی هدف هدایت می کرد. برای اصابت موشک به هدف هواپپیما باید دو بار از روی هدف عبور می کرد.


حمله در 2 نمه شب سوم آوریل آغاز شد. سی و دو موشک AGM-12 که از ارتفاع 4000 متری شلیک شدند بسختی بسوی پل هدایت می شدند و آسیب قابل توجهی به پل وارد نساختند. اثر 120 بمب معمولی رها شده نیز چندان مهم نبود.


یک F-100 و یک RF-101 ساقط شدند و هواپیمای فرمانده گروه نیز بسختی آسیب دید. یورش دوم برای روز بعد برنامه ریزی شد.


این بار 48 فروند F-105 به همراه 21 فروند F-100 بمب های خود را بر پل فروریختند. سیصد بمب به پل برخورد کرده و آنرا بشدت تخریب کردند، اما باعث گسسته شدن کامل آن نشدند.


عملیات تدافعی میگ 17 های ویتنامی باعث شگفتی آمریکایی ها شد. آنها دو F-105 را ساقط کردند. میگ 17 در آن زمان هواپیمایی قدیمی محسوب می شد ولی با چالاکی خود توانست دو فروند از جتهای پیشرفته آمریکایی ها را ساقط کند.


عملیات آمریکایی ها علیه بسیاری از پلهای ویتنام شمالی ادامه یافت و تا انتهای می سال 1965 بیست و پنج عدد از آنها تخریب شدند. اما پل ثان هوآ علیرغم حملات متعدد استوار باقی ماند. بمب های 300 کیلوگرمی قادر به تخریب سازه اصلی پل نبودند و ویتنام شمالی ها نیز در تعمیر اضطراری استاد شده بودند.


ماموریت تخریب پل از نیروی هوایی آمریکا گرفته شده و به نیروی دریایی واگذار شد. اما سه سال آینده نیز بدون موفقیتی سپری شد. دلیل عدم کارایی حملات ساده بود: استحکام فوق العاده پل و ضعیف بودن بمب ها. هوای نامساعد در منطقه استقرار پل که تنها 18 کیلومتر با دریای چین جنوبی فاصله داشت پوشش خوبی برای عملیات تعمیر و بازسازی فراهم می کرد بطوری که ویتنامی های شمالی توانستند هشت پایه بتنی تقویتی به پل اضافه کنند. 

 

چالش بزرگی که پل برای آمریکایی ها بوجود آورده بود باعث شد آزمایشگاه تسلیحات نیروی هوایی بر روی ابداع سلاح جدیدی برای نابود کردن پل کار کند. بمب های جدیدی به نام جرم متمرکز (mass-focus) ابداع شد که حدود 2500 کیلوگرم وزن داشت. این بمب شبیه یک کلوچه عظیم با دو و نیم متر قطر و 75 سانتی متر ارتفاع بود و طوری طراحی شده بود که نیروی انفجار را در طول محور خود در هر دو جهت متمرکز نماید. این بمب بزرگتر از آن بود که با یک جنگنده معمولی حمل شود و قرار شد توسط چتر بر رویدریای سونگ ما فرود آید. سپس بطور غوطه ور در آب بسوی پل پیش رفته و با آن برخورد نماید. سازه فلزی پل چاشنی های مغناطیسی بمب را فعال کرده و انفجار را موجب می شدند. 

 

نیروی کاری که برای این عملیات درنظر گرفته شده بود تصمیم به استفاده از هواپیمای انعطاف پذیر C-130 Hercules برای پرتاب بمب نمود. قرار شد دو فانتوم اف 4 عملیاتی فریب آمیز را در 16 کیلومتری شمال پل انجام دهند و همزمان هواپیمای هرکولس بمبهای خود را در رودخانه پرتاب کند. از یک هواپیمای داگلاس EB-66 برای اقدامات حفاظت ضد الکترونیکی استفاده می شد.


فرماندهان عملیات به قدرت کافی هرکولس برای انجام ماموریت اطمینان داشتند. اما اخبار نگران کننده ای از تحرکات ویتنامی شمالی ها به گوش می رسید. آنها پنج سایت جدید ضدهوایی در اطراف پل مستقر کرده بودند.


درست پس از مینه شب 30 می 1966، فرمانده ریمرس از پایگاه هوایی نا دانگ در ویتنام جنوبی برخاست و در ارتفاع 30 متری سطح آب دریای چین جنوبی بسوی مقر پل پیشروی کرد. در فاصله یک و نیم کیلومتری پل او به ارتفاع 130 متری صعود و 5 عدد از بمب ها را رها کرد. سپس تغییر مسیر داده و بسوی پایگاه برگشت.



پروازهای شناسایی روز بعد پل را سالم در جای خود مشاهده کردند. اثری از بمب ها نبود. در نتیجه ماموریت دومی برای هرکولس طراحی شد.


در ساعت 1 بعد از نیمه شب 31 می هواپیمای هرکولس کاپیتان کیس از زمین برخاست. یکی از جنگنده های F-4 که مامور عملیات فریب آمیز بود آتش ضدهوایی ویتنامی ها در نزدیکی پل و انفجار بزرگی را گزارش کرد. هواپیمای F-4 دوم سقوط کرد. 

عملیات شناسایی روز بعد نه تخریبی در پل آشکار ساخت و نه اثری از هواپیمای هرکولس و خدمه بازمانده آن. بازجویی از یک ملوان اسیر شده ویتنام شمالی آشکار ساخت که چهارتا از بمب های رها شده از هرکولس منفجر شده اند ولی صدمه ای به پل وارد نشده است.

با این پایان نافرجام این ماموریت خاتمه یافت و باقیمانده خدمه آموزش دیده به آمریکا بازگشتند. آخرین بار در سال 1998 بقایای فیلیپ جی استیکنی یکی از خدمه هرکولس ساقط شده کشف شد. 

 

بمباران پل تا 1968 بدون نتیجه قطعی ادامه یافت و در این سال ایالات متحده بمباران علیه ویتنام شمالی را متوقف ساخت. سلاحهای متعددی تا این زمان علیه پل تان هوآ استفاده شد که از آن جمله می توان به موشک هدایت شونده AGM-62 Walleye اشاره کرد که البته اثر مهمی بر روی پل نداشتند. 

 

 

AGM-62 Walleye 

 

با آغاز عملیات Linebacker در سال 1972 و بمباران تاسیسات زیربنایی ویتنام شمالی، پل تان هوآ در کانون دوباره توجه قرار گرفت. در این زمان نیروی هوایی و دریایی آمریکا پیشرفت های قابل ملاحظه ای در زمینه مهمات دقیق تجربه کرده و به سلاحهای پیشرفته تری مجهز شده بودند.  

 

جنگنده های F-4 از یگان هشتم TFW از بمب های هدایت شونده لیزری Paveway و بمبهای هدایت شونده تلویزیونی برای حمله به پل در 27 آوریل 1972 استفاده کردند. این بمب ها توانستند مقطعی از انتهای پل را از جای کنده و به داخل رودخانه فروافکنند. 

 

حمله دیگری در 13 می روی داد و 14 فانتوم بمبهای لیزری 2000 و 3000 پاوندی را بر روی پل فروریختند. در این حمله پل از تکیه گاه بتنی خود کنده شده و کارایی خود را از دست داد. حمله دیگری در 6 اکتبر روی داد و چهار جنگنده Vought A-7 پل را بمباران کردند. در این بمباران سازه پل به دو نیم شکسته شد و از پایه مرکزی خود جدا گردید. 

  

 

هفت سال برنامه ریزی عملیاتی، 871 سورتی پرواز، از دست رفتن جان ده ها انسان، 11 هواپیما و مهماتی فراوان بالاخره پل آرواره اژدها را بزانو درآوردند. این داستان جدال فناوری با سخت کوشی و تلاش شبانه روزی ویتنامی های شمالی بود. 

 

منبع: 

 

Breaking the Dragon’s Jaw, By Walter J. Boyne, AIR FORCE Magazine, August 2011