جنگنده های برتر تاریخ: P-38 Lightning

جنگنده شکاری P-38 موسوم به رعد و برق (Lightning) که توسط کمپانی لاکهید طراحی و ساخته شد، برخی از بنیادی ترین تغییرات در سنت طراحی جنگنده های آمریکایی را با خود عرضه کرد. از نظر طرح بدنه، توان موتور و قدرت آتش تفاوتی آشکار با جنگنده های مرسوم زمان خودداشت. نه تنها توان موتور و اندازه ای دو برابر جنگنده های پیش از خود داشت، بلکه با چهار مسلسل 12 میلیمتری و یک توپ 20 میلی متری، قدرت آتش کافی برای غرق کردن یک کشتی را داشت— و در چند مورد موفق به این امر شد. مسلسل ها و توپ این هواپیما در دماغه قسمت مرکزی بدنه جاسازی شده بودند در نتیجه بطور موازی شلیک کرده و علاوه بر قدرت آتش مرگبار، نیازی به هماهنگ کننده حرکت ملخ (propeller synchronizer) نیز نداشتند.   

(توضیح: هماهنگ کننده حرکت ملخ نوعی ابزار کنترل مکانیکی است که در هنگام آتش کردن توپی که پشت ملخ ها جاسازی شده، ملخ را برای مدت کوتاهی از حرکت باز می ایستاند تا گلوله ها از لای پره های ملخ امکان عبور داشته باشند. در غیر این صورت گلوله ها به ملخ برخورد می کنند.) 

 

این هواپیما در سال 1937 توسط کمپانی لاکهید ساخته شده و توسعه آن در طول سال 1939 در خفا صورت گرفت. با بهره گیری از دو موتور 12 سیلندر آلیسون V-1710 اولین هواپیمایی بود که می توانست از سرعت 640 کیلومتر بر ساعت عبور کند.  

زمانی که جنگ دوم جهانی در اروپا آغاز شد، بریتانیا و فرانسه 667 فروند از این هواپیما به شرکت آمریکایی لاکهید سفارش دادند. لیکن با سقوط فرانسه تمامی این سفارش ها به نیروی هوایی بریتانیا تحویل شد. 

تعبیه توپ و مسلسل های این هواپیما در دماغه یک مزیت بزرگ دیگر نیز داشت: از آنجایی که سلاحهای هواپیما بطور موازی شلیک می کردند، نیاز به همگرا کردن خط آتش در یک نقطه نداشتند و در نتیجه برد بالاتری فراهم می ساختند. در اغلب موارد P-38 می توانست جنگنده دشمن را از فاصله دورتری مورد هدف قرار داده و سرنگون سازد. موفقیت این هواپما در نبردهای هوایی باعث شده بود آلمانها بدان لقب شیطان دم چنگالی بدهند. 

برد زیاد این هواپیما آنرا به سلاحی موثر در صحنه نبرد اقیانوس آرام تبدیل ساخته بود. در 18 آوریل 1943 گروهی از این جنگنده ها یکی از مشهورترین ماموریت های غافلگیری هوای را به اجرا گذاردند که در طی آن هواپیمای حامل دریادار ایزوکورو یاماموتو فرمانده اعظم نیروهای هوایی و دریایی ژاپن و سه فروند از اسکورت های آن بر فراز بوگن ویل مورد هدف قرار گرفته و سرنگون شد. مرگ این طراح بزرگ عملیات ژاپن ها ضربه بزرگی به پیکره ارتش امپراتوری ژاپن بود. تا انتهای جنگ دوم، این هواپیماها توانسته بودند بیش از 1800 فروند هواپیمای ژاپنی را سرنگون سازند.