بزرگترین بیابان در دنیا کدام است؟

 

قطب جنوب از دریچه دوربین یک هواپیمای باربری C-17 ارتش آمریکا

برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید بدانیم بیابان دقیقا چه جور مکانی است. به تعریف جغرافی دانان، هر منطقه ای که کمتر از 25 سانتی متر بارش سالانه داشته باشد، یک بیابان بشمار می رود.

با در نظر گرفتن مناطقی از این دست، قطب جنوب بزرگترین بیبان سرد کره زمین است، در حالی که صحرای بزرگ آفریقا بزرگترین بیابان گرم بشمار می آید.

قطب جنوب با 14.2 میلیون کیلومتر مربع مساحت (تقریبا نه برابر مساحت کشور ایران) بزرگترین بیبان دنیا است. برخی مناطق قطب جنوب مانند دره های خشک مک موردو (McMurdo) احتمالا در طی 14 میلیون سال گذشته حتی یک قطره باران دریافت نکرده اند. این فقدان طولانی مدت بارش به علت دمای بسیار پایین، کوههای مجاور که مسیر ابرها را مسدود می کنند و بادهای نیرومندی است که رطوبت را از هوا می مکند.

با این وجود برخی انواع میکروبها، خزه ها و گلسنگ ها می توانند این برودت خشک و ژرف را تحمل کنند.

قابل پیش بینی است که بیابان صحرای بزرگ، که در عرض شمال آفریقا گسترده شده است، نقطه مخالف قطب جنوب است. مساحت صحرای بزرگ 9.2 میلیون کیلومتر است و با وجودی ککه برخی آن را یک برهوت می پندارند، از نظر حیات بسیار گوناگون است. چشم انداز متنوع صحرا تنها به تپه های شنی معروف آن مربوط نمی شود بلکه زمین صخره ای، نمکزارها، کوهها و دشت های وسیعی دارد که ممکن است حاوی آب باشند.

طلوع زیبای خورشید در صحرای بزرگ آفریقا

در بیابان های داغ جانوران خونسرد بیشترند زیرا دمای بدن آنها با محیط تنظیم می شوند و می توانند از گرمای داغ روز به نقب های زیرزمینی پناه ببرند. گونه های بسیاری از مارمولک های کوچک توانسته اند با این محیط خشک خود را سازگار کنند. برخی خزندگان و دوزیستان نیز وجود دارند که در طی زمانهای خشکسالی به خواب فرو می روند. در کنار مارمولک ها، مارها، عقربها، سوسک ها و مورچه ها و حتی قورباغه ها و وزغ هایی که در آبگیرهای میان صخره ها زندگی می کنند، صحرای بزرگ محل اقامت پستانداران و پرنده ها نیز هست. گوزن، شتر، یوزپلنگ، شترمرغ و روباه صحرایی تنها تعدادی از گونه های خونگرمی هستند که می‌توانند در صحرا زندگی کنند.

منبع:

https://www.livescience.com/largest-desert-on-earth

سفت ترین ماده موجود در دنیا، حتی در دماهای بسیار کم

آلیاژی فلزی از کروم، کبالت و نیکل حدود 100 بار سفت تر از گرافین است و حتی در دمای بسیار پایین نیز در برابر شکست مقاومت می کند.

پژوهشگران ثابت کرده اند که آلیاژی فلزی از کروم، کبالت و نیکل بطور رسمی سفت ترین ماده موجود بر روی زمین است و حتی 100 با بیش تر از ماده شگفت آور گرافین مقاومت در برابر شکست از خود نشان می دهد.

(منظور از سفتی یا toughness، مقاومت جسم در برابر شکست در اثر تغییرشکل مومسان است. برای آشنایی با این خاصیت مهم مصالح ساختمانی به مقاله زیر توجه کنید).

بر خلاف بسیاری از آلیاژهای دیگر، این ماده در اثر کاهش دما سفتی و مقاومت در برابر ترک خوردگی خود را حفظ می کند. سفتی آلیاژهای آلومینیوم مورد استفاده در هواپیما حدود 35 مگاپاسکال بر متر است. در حالی که آلیاژ مورد بحث دارای سفتی شگفت آور 400 تا 500 مگاپاسکال بر متر می باشد. این ماده می تواند کاربردهای فراوانی در زیرساخت های فضایی و مخازن مقاوم در برابر ترک خوردگی برای انرژی های پاک داشته باشد. دو تا از اجزای این آلیاژ یعنی نیکل و کبالت بسیار گران هستند و این واقعیت کاربرد آزمایشگاهی آن را در آینده نزدیک محدود می سازد.

آلیاژ شگفت

این آلیاژ کروم، کبالت و نیکل مثالی از یک آلیاژ با آنتروپی بالا است. بر خلاف بیشتر آلیاژها که از یک عنصر پایه با مقادیر کمتری عناصر افزودنی ساخته می شوند، این آلیاژ از نسبت مساوی از هر عنصر متشکله ساخته شده است.  این آلیاژ بسیار چکش خوار یا لوله شو است، بدین معنا که تحت فشار خم شده و در برابر شکست مقاومت بالایی دارد. بواسطه نابجایی هایی در ساختار مولکولی بسیار چکش خوار است. تحت فشار این نابجایی ها تغییر مکان یافته و روی هم می لغزند. این آلیاژ در دمای -196 درجه سانتی گراد سفتی خود را همچنان حفظ می کند.

این ماده را می توان در زمره مصالح آینده صنعت دانست.

منبع: Live Science