ژاپن چگونه به پیشتاز مدیریت بلایای طبیعی در جهان تبدیل شد؟

لحظاتی قبل از ظهر یکم سپتامبر 1923 زمین لرزه بزرگی فلات کانتوی ژاپن را لرزاند. امواج این زمین لرزه به شهرهای صنعتی پرجمعیت توکیو و یوکوهاما برخورد کرده و ساختمانها را با خاک یکسان نمود. آنگاه توفانی که در خلیج توکیو وزیده بود بر آتشی که در سراسر نقاط شهر برپا شده بود دمید و آن را در میان ساختمانهای ویران گستراند. تا زمانی که فلات کانتو از لرزیدن بازایستاد، بیش از 100 هزار کشته برجای مانده بود و بیشتر منطقه به ویرانه تبدیل شده بود. حجم تخریب به قدری بالا بود که حکومت ژاپن جابجا کردن مکان پایتخت را مدنظر قرار داد.

توکیو پس از زلزله 1923

بجای این کار، ژاپنی ها پایتخت خودرا بازسازی کردند، آن هم بسیار دقیق. ساختمانهای چوبی و آجری آسیب پذیر از آتش سوزی با برج های شش طبقه بتنی و فولادی جایگزین شدند. جاده ها ساخته شد، یک سامانه قطار زیرزمینی طراحی شده و فرودگاهی برپا گردید. تا سال 1935 جمعیت توکیو به سطح نیویورک و لندن رسیده بود.

ژاپن بر حلقه ای از آتش قرار گرفته است، قوسی از فعالیت لرزه ای که حوزه آبگیر اقیانوس آرام را احاطه کرده است. ژاپن یکی از زلزله خیزترین نقاط دنیا و در عین حال مجهزترین کشور در برابر این رویدادهاست. کشوری که از رویدادهای ویرانگر زلزله 1923، جنگ جهانی دوم و بعدها، زلزله 1995 کوبه نجات پیدا کرده و تلاشی عظیم در زمینه آمادگی در برابر فجایع طبیعی به انجام رسانیده است.

زلزله کوبه 1995 ژاپن - واژگونی یک پل عظیم

ژاپن را می توان پیشتاز کشورهای جهان در زمینه آمادگی در برابر بحران های طبیعی دانست. از 1960 بدین سو، یکم سپتامبر هر سال به عنوان روز پیشگیری از بلایای طبیعی نامیده شده است. در بسیاری ازمدارس ژاپن جشن اولین روز مدرسه همراه با تمرین تخلیه ساختمان در هنگام زلزله است. حتی نخست وزیر نیز در این تمرین شرکت کرده و بر اهمیت همکاری متقابل در زمان بحران تاکید می ورزد.

ژاپن پیشرفته ترین سیستم های هشدار زودهنگام در برابر زمین لرزه را مستقر ساخته است. تمرین های مواقع اضطراری توسط سازمانهای خصوصی و دولتی برگزار می شود. خدمات هشدار سونامی که در سال 1952 تاسیس شده شامل 300 حسگر در سراسر مجمع الجزایر و نیز 80 حسگر زیرآبی است که در تمامی ساعات شبانه روز فعالیت لرزه ای زمین را پایش می کنند. شبکه مزبور برای پیش بینی ارتفاع، سرعت، مکان و زمان رسیدن سونامی هایی منظور شده که سواحل ژاپن رامورد حمله قرارمی دهند. ایمنی در برابر سونامی کانون تمرکز برنامه ریزی شهری درسراسر کشور است. در ساحل شرقی ژاپن که سونامی اغلب روی می دهد، صدها پناهگاه مقاوم در برابر زمین لرزه و سونامی ساخته شده است. برخی شهرها دیوارها و سیل گیرهایی برای جل.گیری از ورود امواج سونامی به درون شهرها برپای داشته اند.

ساختمانهای امروزین در ژاپن مقاومت خوبی در برابر فجایع طبیعی دارند. در 1981 ژاپن دستورالعمل های ساختمانی خود را با نگاهی دوباره به علم زمین لرزه شناسی بروز کرد. زمین لرزه ویرانگر کوبه که باعث مرگ 5100 نفر شد، دور دیگری از پژوهش درباره ایمنی در برابر زمین لرزه و مدیریت بحران را موجب شد. در سال 2000 کدهای ساختمان سازی کشور مورد بازنگری دوباره قرار گرفت که این بار همراه با الزامات خاص و کنترل های اجباری بود. حتی در سطح محلی آمادگی یک اولویت بشمار می رود: از سال 1979 تا 2009 استان شیزوکو به تنهایی 4 میلیارد دلار در ارتقای ایمنی بیمارستانها، مدارس و ساختمانهای عمومی صرف کرد. گرچه شهرهای ژاپن همواره می لرزند، ندرتا دچار ویرانی می‌گردند. مردم اطمینان زیادی به کدهای ساختمانی کشور خود دارند.

صدالبته تمام فعالیت های آمادگی مانع از لرزیدن زمین نمی شود. زمین لرزه 2011 ژاپن و امواجی که بدنبال آن آمدند جان صدها نفر را گرفته و در سراسر اقیانوس آرام هشدارهای سونامی را برانگیختند. حجم ویرانی عظیم بود و بازسازی به زمان زیادی نیاز داشت. لیکن اگر فرهنگ آمادگی ژاپنی نبود می توانست 

اوضاع بسیار بدتر باشد.

http://content.time.com/time/printout/0,8816,2058390,00.html

سیستم دفاع هوایی THAAD

سسیستم دفاع هوایی THAAD برای نابود کردن موشک های بالستیک در فاز پایانی حرکت خود یعنی زمان ورود دوباره به جو زمین طراحی شده است. هر سیستم THAAD از پنج بخش اصلی تشکیل شده است: موشک های رهگیر، پرتاب کننده، رادار، واحد کنترل آتش و تجهیزات پشتیبان. این سیستم از ابداعات شرکت لاکهید مارتین بشمار می رود.

نحوه کار این سیستم به قرار زیراست: نخست رادار، موشک مهاجم را آشکارسازی می کند. اپراتورهای سیستم نوع تهدید را شناسایی می کنند. سپس پرتاب کننده که بر روی کامیون سوار است موشکی را شلیک می کند. این موشک رهگیر باید با استفاده از انرژی جنبشی خود و با برخورد مستقیم به هدف آن را نابود کند.

موشک های رهگیر THAAD دارای سرجنگی انفجاری نیستند و در نتیجه باید با برخورد سر به سر و مستقیم هدف را نابود کنند. در مورد موشک های هسته ای این روش ایمن تر است زیرا احتمالا موجب منفجر شدن کلاهک هسته ای نمی شود.

تهدیدات فزاینده موشکی و هسته ای کره شمالی باعث شده همسایه آن کره جنوبی این سیستم را در خاک خود مستقر کند. این امر موجب اعتراض چین شده است، زیرا استقرار یک سیستم ضدموشکی آمریکایی در همسایگی خود را یک تهدید بالقوه می انگارد.

مسایل انتگرال همراه با حل

سری اول مسایل انتگرال همراه با حل