ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
ستاره شناسان اندازه گیری دورترین ستاره ای را که تا به حال شناسایی شده است با استفاده از چشمان نیرومند جیمز وب آغاز کرده اند.
این ستاره که ایر رندل (Earendel) نامیده شده است، سال پیش توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد. نور این ستاره 12.9 میلیارد سال طول کشیده است تا به زمین برسد. بنابراین این ستار درخشش خود را کمتر از یک میلیارد سال پس از مهبانگ، رویدادی که به عالم حیات بخشید، درخشش خود را آغاز کرده است. لیکن ایررندل تنها در فاصله 12.9 میلیارد سال نوری از ما قرار ندارد.
از آنجایی که عالم در حال انبساط مداوم با شتابی فزاینده است، این ستاره در طول زمانی که نور آن به ما رسیده است همچنان در حل دور شدن از ما بوده و اکنون در فاصله باور نکردنی 28 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد.
پدیده لنز گرانشی، که باعث می شود گرانش عظیم اجرام نزدیکتر مسیر نور ستارگان دوردست را خم کرده و آنها را بزرگنمایی کند، به هابل کمک کرده این ستاره دوردست را شناسایی کند. یک خوشه کهکشانی عظیم به نام WHL0137-08 درست در مسیر رسیدن نور ایررندل به ما قرار دارد و برای این ستاره مانند لنز گرانشی عمل کرده است.
ایررندل احتمالا یک میلیون بار درخشانتر از خورشید است و یک همراه سرخ نیز دارد. جیمز وب کمک خواهد کرد اندازه گیری دقیقتری از جرم و درخشندگی این ستاره انجام شود.
منبع:
https://news.yahoo.com/earendel-revealed-james-webb-space-170001555.html
یک روش جدید می تواند به دانشمندان کمک کند نوری بر رازآمیزترین ماده عالم بیافکنند: با جستجوی یک داوطلب خاص ماده تاریک، یعنی فوتونهای تاریک.
ماده تاریک حدود 85 درصد محتوای ماده عالم را می سازد، با این وجود این ماده با نور، برهمکنش بسیار ضعیفی دارد و عملا غیرقابل مشاهده است. این حقیقت که، بنظر می رسد ماده تاریک برهمکنش الکترومغناطیسی با مواد دیگر ندارد به این معناست که نمی تواند از اتمهای سازنده ماده معمولی که ستارگان، سیارات یا بدن ما را می سازند ساخته شده باشد.
راز ماده تاریک مساله غامضی برای دانشمندان است، زیرا معنای آن این است که ماده ای که قادر به دیدن آن هستیم تنها 15 درصد دنیا را می سازد و تازه انرژی موجود در کیهان را بحساب نیاورده ایم. از این روست که باید به دنبال اشکال عجیب تری از ماده بود.
فوتونهای عادی ذرات بدون جرمی هستند که نور را می سازند اما فوتونهای تاریک دارای جرم هستند. جرم آنها بیست مرتبه کمتر از الکترون است. این ماهیت بسیار سبک آنهاست که از آنها کاندیدای خوبی برای ماده تاریک می سازد و آشکارسازی آنها را سخت تر می کند.
فوتونهای تاریک برهمکنش ضعیفی با فوتونهای عادی دارند بنابراین می توانند نقشی در گرم کردن عالم نخستین داشته باشند. این عمل می تواند توضیح دهد که چرا تار کیهانی، یعنی ساختار بزرگ مقیاسی در عالم که کهکشان ها را به هم پیوند می دهد وقتی توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد، داغتر از مقدار پیش بینی شده بود.
یک تیم تحقیقاتی با استفاده از آمپلی فایرهای کوانتومی توانسته اند روشی برای شکار فوتونهای تاریک توسط رادیوتلسکوپ پروژه SHUKET بیابند. جستجوی آنها در محدوده دمایی منهای 272.9 و منهای 273.149 درجه یعنی تنها اندکی بالاتر از پایین ترین دمای ممکن – صفر مطلق – صورت می پذیرد. این محدوده دمایی سطح پایین ترین سیگنال قابل جستجو را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. اگر این جستجو به نتیجه برسد یکی از بزرگترین رازهای عالم فیزیک از پرده برون خواهد افتاد.
منبع:
https://news.yahoo.com/hidden-photons-could-shed-light-200051904.html
با کلیک بر روی برچسب های پایین این صفحه مقالات مرتبط با ماده تاریک را مطالعه کنید.
پژوهشگران روز دوشنبه یک سیاره بسیار عجیب کشف کرده اند که بنظر می رسد ابرهایی از بخار فلز آن را احاطه کرده اند، ابرهایی ساخته شده از تیتانیم و سیلیکات. این سیاره که اندکی بزرگتر از نپتون است به دور یک ستاره خورشید مانند می گردد و مدت گردش آن تنها 19 ساعت است.
این سیاره مانند آینه عظیمی در آسمان عمل می کند و حدود 80 درصد نوری که از ستاره خود را دریافت می کند به فضا باز می تاباند.
این سیاره که LTT9779b نام دارد در کهکشان راه شیری در فاصله 247 سال نوری از ما قرار دارد و مسیر دید آن در راستای صورت فلکی اسکالپتور است. قطر ای سیاره 4.7 برابر زمین است و بسیار نزدیک به ستاره خود می گردد. دمای این سیاره تا 1800 درجه سلسیوس بالا می رود.
محققان چنین می اندیشند که ممکن است در اثر تراکم ابرهای سیاره حتی قطرت باران تیتانیم از آنها بر سطح سیاره ببارد.
به کمک ابزارهای علمی جدید بیش از 5000 سیاره خارجی شناخته شده اند که شرایطی بسیار متفاوت از سیارات دستگاه خورشیدی دارند. به باور دانشمندان تنوع آنها براستی موجب حیرت است.
منبع:
https://news.yahoo.com/alien-planet-metallic-clouds-resembles-171519890.html
تایتان یک سفینه غوطه وری اکتشافی است. منظور از سفینه غوط وری (submersible) نوعی وسیله نقلیه است که نوسط یک کشتی مادر به محل ماموریت برده شده و در آب انداخته می شود. سپس با توانی محدود که برای ساعات معینی تعریف شده می تواند به اعماق آب رفته و عملیات اکتشافی انجام دهد. در پایان باید توسط کشتی مادر بازیافت شده و به عرشه آن بازگردانده شود. در طرف مقابل، یک زیردریایی (submarine) یک وسیله نقلیه کاملا مستقل است که دارای توان و منابع کافی برای حرکت در زیر آب و بازگشتن به بندر محل عزیمت است.
سفینه غوطه وری تایتان توسط شرکت OceanGate ساخته شد و در ماموریت اخیر خود بنا داشت لاشه کشتی تایتانیک در اعماق دریا را مورد اکتشاف قرار دهد. کشتی تایتانیک که یک کشتی بخار لوکس بود، در 15 آوریل 1912 در اقیانوس اطلس شمالی به یک کوه یخ برخورد کرد و از 2240 مسافر و خدمه آن بیش از 1500 نفر جان خود را در این فاجعه از دست دادند. تایتانیک در زمان خود بزرگترین جسم متحرک ساخته شده توسط انسان بود و بیش از 268 متر طول داشت.
هم اکنون لاشه تایتانیک در عمق 3800 متری اقیانوس اطلس در فاصله 690 کیلومتری ساحل نیوفاندلند قرار دارد. دو تکه این کشتی حدود 600 متر از هم فاصله دارند. بسیاری از جزئیات دماغه کشتی هنوز قابل تشخیص است. لاشه تایتانیک برای اولین بار توسط رابرت بالارد در عمق دریا به سال 1985 و بوسیله یک سفینه غوطه وری بدون سرنشین کشف شد.
سفینه غوطه وری تایتان روز یکشنبه 28 خردادماه 1402 به درون آب انداخته شد تا لاشه تایتانیک را مورد اکتشاف قرار دهد. این سفینه دارای 5 سرنشین بوده و برای 96 ساعت ذخیره اکسیژن داشت. این سفینه تماس خود با کشتی مادر را تنها یک روز پس از به آب انداختن از دست داد و هم اکنون امیدها برای یافتن آن بسرعت به تحلیل می رود. با وجود تکنولوژی مدرن بکار رفته در ساخت این سفینه غوطه وری، این امر دشواری ها و خطرات اکتشاف در اعماق دریا را بار دیگر نشان میدهد.
منبع اصلی:
https://indianexpress.com/article/technology/science/titanic-missing-submearine-titan-submersible-oceangate-8674455/
برای مطالعه بیشتر: سرگذشت تایتانیک
دانشمندان به تازگی اعلام کرده اند سرپوش یخ قطب شمال ممکن است تا سال 2030 یعنی یک دهه زودتر از پیش بینیهای قبلی ناپدید شود و تابستانی عاری از یخ را در این منطقه شاهد باشیم. حتی اگر انسان تولید آلاینده های کربنی را بسیار پایین بیاورد، گرمایش جهانی کار خود را خواهد کرد و شاهد تغییر عظیم در محیط زیست انسان خواهیم بود.
حتی کاهش 1.5 درجه سلسیوس در گرمای جهانی که هدف معاهده اقلیمی پاریس است از ذوب مقادیر عظیم یخ قطب شمال جلوگیری نخواهد کرد.
به گفته Dirk Notz از موسسه اقیانوس شناسی دانشگاه هامبورگ برای حفظ یخ تابستانی قطب شمال از ذوب کامل بسیار دیر شده است و این اکوسیستم اولین مورد نابودی کامل یک سیستم اقلیمی بواسطه انتشار گازهای گلخانه ای توسط انسان است.
ذوب یخ های تابستانی قطب شمال ممکن است باعث تسریع گرمایش جهانی و ذوب لایه های یخ دائمی کره زمین شود. افزایش سطح آب دریاها و اقیانوسها زندگی بسیاری از ساحل نشینان را تهدید خواهد کرد.
بیش از 90 درصد انرژی خورشید که به یخها برخورد می کند به فضا بازتابانده می شود. لیکن بیشتر انرژی نور خورشید تابیده به آب اقیانوس جذب شده باعث بالا رفتن متوسط گرمای جهانی می شود. در نتیجه ذوب صفحات عظیم یخ قطبها باعث تسریع آثار ویرانگر تغییرات اقلیمی خواهد شد.
منبع:
Yahoo News (https://news.yahoo.com/arctic-could-ice-free-decade-002528215.html)