سوخت گیری هوایی و روشهای مختلف آن

سوخت گیری هوایی (Air to Air Refuelling = AAR) روشی موثر برای افزایش دوام پرواز و برد هواپیما است. ایده این روش ابتدا در سال 1917 توسط الکساندر دی سورسکی (Alexander de Seversky) مطرح شده و سپس در دهه 1920 به شکل استفاده از شلنگ 15 متری و شیر جریان دستی به نمایش گذاشته شد. از آن پس این روش بطور پیوسته مورد مطالعه و توسعه قرار گرفته و با هدف افزایش طول مدت پروازها بکار گرفته شده است که نتیجه آن، اولین پرواز بدون توقف به دور کره زمین در سال 1949 بوده است. در خلال جنگ جهانی دوم برنامه هایی برای بکارگیری این روش تدوین شد لیکن این برنامه ها ادامه نیافته و اولین مورد استفاده نظامی از سوخت گیری هوایی در خلال جنگ کره از دهه 1950 بدین سو اتفاق افتاد.

در سالهای اخیر توجه روزافزونی به سوخت گیری خودکار هواپیماهای بدون سرنشین شده است. در طی دهه گذشته مقالات زیادی درباره جنبه های نظری و عملی خودکارسازی فرایند سوخت گیری هوایی منتشر شده که زمینه هایی مانند کنترل هواپیما، سیستم های حسگر و یکپارچه سازی آنها را پوشش داده اند. برای توسعه و ارزیابی نظریات موجود مدلهای شبیه سازی متعددی ایجاد شده که از مدلهای پارامتری ساده گرفته تا نمایش فیزیکی پیچیده هواپیما، اغتشاشات آیرودینامیکی و جوی و تجهیزات سوخت گیری هوایی را شامل می شده اند.

روشهای سوخت گیری هوایی

1. روش بوم پرنده (Flying boom): در این روش یک میله سوخت رسان که انتهای آن یک بوم قرار دارد از هواپیمای تانکر خارج می شود. بوم توسط یک اپراتور در هواپیمای سوخت رسان و از طریق بالکها و فلاپهای آن کنترل شده بسوی هواپیمای سوخت گیرنده هدایت می شود. در نتیجه برای هواپیمای سوخت گیرنده اتصال به بوم ساده تر از روش پراب و شلنگ است. سرعت سوخت رسانی نیز بسیار بالاتر از روش پراب و شلنگ است. ایراد اصلی این روش این است که در هر زمان تنها سوخت رسانی به یک هواپیما امکان پذیر است. این روش برای سوخت رسانی به هلی کوپترها مناسب نیست.

2. روش پراب و کلاهک مخروطی (Probe and drogue): ... این سیستم ساده تر و جمع و جورتر از روش بوم پرنده است و می تواند با هواپیماهای مختلف یا سرعتهای متفاوت پرواز تطبیق داده شود. در این روش امکان سوخت رسانی همزمان به چند هواپیما نیز وجود دارد. ایراد اصلی آن این است که خلبان هواپیمای دریافت کننده سوخت در این روش باید تلاش زیادی برای کنترل سرعت و جهت پرواز هواپیمای خود به منظور اتصال دقیق با کلاهک مخروطی بنماید. در هوای مغشوش و تاریکی شب اتصال به کلاهک مخروطی معمولا دشوار است.

منبع اصلی:

Advances in air to air refueling

Peter R. Thomas et. Al

Progress in Aerospace Sciences, July 2014

برای سفارش ترجمه کامل مقاله بسیار مفید و جامع فوق، یک پیامک به شماره 09360771981 ارسال فرمایید.

بهای ترجمه فارسی مقاله با فرمت WORD همراه با متن اصلی انگلیسی آن: 30 هزار تومان

ارسال فوری با ایمیل، تلگرام یا لینک دانلود