ویروس کرونا: تسطیح منحنی همه گیری چیست و چه اثراتی دارد؟

تلاش برای غلبه بر شیوع ویروس کرونا ، همه گیری جهانی (پاندمیک) که تا 16 مارس 2020 بیش از 182000 نفر را در سراسر جهان مبتلا ساخته و بیش از 7100 نفر را به کام مرگ فروبرده، به شکست انجامیده است.

در کمتر از یکماه، تعداد موارد کووید 19 در سراسر جهان دو برابر شده است. نرخ ابتلا که دهشتناک به نظر می رسد، نشان از شیوع گسترده این ویروس غیرقابل کنترل دارد. برای مثال در ایتالیا که بیشترین موارد شیوع را خارج از چین داشته است، موارد ابتلای تایید شده تنها در چهار روز دو برابر شده است.

سرعت بالای ابتلا در ایتالیا باعث پر شدن ظرفیت پذیرش برخی بیمارستانها شده و اتاقهای اورژانس را واداشته درهای خود را بروی بیماران جدید ببندند. استخدام صدها پزشک جدید و درخواست تامین اضطراری تجهیزات اولیه پزشکی مانند ماسکهای تنفسی از خارج از کشور نشان از میزان فشار بر نظام درمانی این کشور دارد. فقدان منابع درمانی کافی باعث نرخ بالای مرگ و میر در این کشور شده که با 7 درصد، دو برابر متوسط جهانی است.

مقامات رسمی بهداشت و درمان چنین پیش بینی می کنند که کووید 19، میلیونها نفر در سراسر جهان را در طی هفته ها و ماههای آتی آلوده خواهد کرد. لیکن همچنانکه شیوع بیماری در ایتالیا نشان می دهد، سرعت مبتلا شدن جمعیت عامل مهمی در تعیین میزان تخت های بیمارستانی مورد نیاز برای درمان بیماران است.

در دانش همه گیری شناسی (اپیدمولوژی)، ایده کاهش سرعت انتشار ویروس بطوری که تعداد کمتری از مردم در هر زمانی نیاز به درمان داشته باشند به نام "تسطیح منحنی" خوانده می شود. این واقعیت نشان می دهد که چرا بسیاری از کشورها دستورالعمل‌های فاصله گیری در جامعه را به مرحله اجرا گذارده اند.

منحنی همه گیری چیست؟

این منحنی که پژوهشگران درباره آن بحث می کنند به پیش بینی تعداد افراد مبتلا به کووید 19 در دوره ی زمانی اشاره دارد. این منحنی تعداد واقعی موارد ابتلا را بیان نمی کند بلکه تعداد فرضی را برای مدلسازی انتشار ویروس پیشنهاد می کند.

این منحنی شکلهای مختلفی می تواند بخود بگیرد که به سرعت ابتلا به ویروس بستگی دارد. می تواند یک منحنی شیب دار باشد که در آن منحنی بطور نمایی گسترش می یابد (سرعت ابتلا در زمانی معین دوبرابر می شود) و تعداد کل موارد ابتلا در طی چند هفته بسیار زیاد می گردد. منحنی های ابتلا با شیب زیاد، نزول تندی نیز دارند و پس از اینکه ویروس هرکه را توانست مبتلا ساخت، تعداد موارد ابتلا بصورت نمایی با سرعت زیادی کاهش می یابد.  

هرچه منحنی ابتلا سریعتر اوج گیرد، نظام درمانی کشور زودتر ظرفیتش در مواجهه با بیماری و درمان مبتلایان به پایان می رسد. همچنانکه در ایتالیا شاهد هستیم، بیماران بیشتری بدون مراقبتهای ویژه رها می شوند و بیمارستانهای بیشتری دچار کمبود تجهیزات اولیه درمانی می گردند.

از طرف دیگر یک منحنی مسطح تر و کم ارتفاع تر بهاین معناست که همان تعداد افراد نهایتا مبتلا خواهند شد لیکن زمان بیشتری طول می کشد و نظام درمانی فرصت دارد بیماران بیشتری را درمان کند.

چگونه می توان از ارتفاع منحنی همه گیری کاست؟

از آنجایی که هنوز واکسن مورد تایید یا دارویی برای درمن بیماری کووید 19 در دسترس نیست و از آنجایی که آزمایش موارد مشکوک هنوز بسیار محدود صورت می پذیرد، تنها راه کاستن از ارتفاع منحنی عمل جمعی مردم است. تمام افراد باید مررتب دستهای خود را شسته، در صورت بیماری خود را قرنطینه کرده و فاصله از دیگران در جامعه را تا حد امکان رعایت کنند.

غفلت از این اقدامات می تواند نتایج هولناکی داشته باشد. در مورد آنفولانزای اسپانیایی سال 1918 مقامات شهر فیلادلفیای آمریکا هشدارها در مورد همه گیری بیماری را نادیده گرفتند و در عرض شش ماه تقریبا 16000 نفر در این شهر مردند.

اما در سنت لوئیس مقامات شهر سریعا راهبردهای قرنطینه را به اجرا گذاردند. دولت محلی به بستن مدارس، محدودکردن سفرها و تشویق رعایت بهداشت فردی و فاصله گرفتن افراد از هم مبادرت کرد. در نتیجه کل تلفات شهر حدود 2000 نفر یعنی یک هشتم فیلادلفیا بود. شهر سنت لوئیس توانست با موفقیت منحنی همه گیری را تسطیح کند.

منبع:

https://www.livescience.com/coronavirus-flatten-the-curve.html