جنگنده چندمنظوره اف 35

در دهه 1990 ایالات متحده تصمیم به ساخت یک جنگنده رادارگریز، تک سرنشین، تک موتوره و چندمنظوره گرفت که توسط هر سه نیروی هوایی، دریایی و تفنگداران نیروی دریایی قابل استفاده باشد. نتیجه کار جنگنده F-35 Lightnig II بود. این هواپیما که ساخت شرکت لاکهید مارتین است، تا انتهای قرن بیستم تدارک کننده قسمت عمده نیروی هوایی مورد نیاز ایالات متحده خواهد بود و کشورهای متعددی نیز در تقاضا برای این هواپیما سهیم بوده اند.

اف 35 برای درگیری هوایی و حمله به اهداف زمینی طراحی شده است. سه مدل این هواپیما عبارتند از F-35A که از سامانه نشست و برخاست معمولی استفاده می کند، F-35B برای تفنگداران نیروی دریایی که از سامانه نشست و برخاست کوتاه استفاده می کند و قادر به پرواز عمودی نیز هست و F-35C که مانند هواپیماهای قابل استفاده بر روی ناو هواپیمابر توسط ابزار منجنیق (catapult) پرتاب می شود. هشتاد درصد قطعات این سه مدل مشترک هستند. طراحی و ساخت این هواپیما یک فرایند سخت، طولانی و بسیار مناقشه انگیز را از سر گذرانده است. سامانه حسگرهای پیشرفته این هواپیما بیش از هر هواپیمای دیگری در طول تاریخ قادر به گردآوری، ترکیب و انتشار داده است و این عمل قدرت بیمانندی در شناسایی و ردیابی اهداف زمینی و هوایی به آن می بخشد. مواد جاذب امواج رادار در پوسته این هواپیما ترکیب شده اند و بر خلاف دیگر هواپیماهای رادارگریز، بسیار با دوام هستند. مدل B برای اولین بار در 2015 قابلیت عملیاتی اولیه خود را بدست آورده است.

برنامه های پنتاگون حاکی از تداوم تولید این هواپیما تا سال 2037 هستند. قرار است این هواپیما جایگزین جنگنده های F-16، A-10، F/A-18 و AV-8B شود. در صحنه های نبرد آینده این هواپیما با همکاری F-22 Raptor عمل خواهد کرد زیرا اف 22 قابلیت برتری هوایی بیشتری دارد.

تاکنون 171 فروند از مدلهای مختلف این هواپیما ساخته شده که برخی هنوز مراحل تست و عیب یابی را می گذرانند. پروژه طراحی و تولید این هواپیما گرانترین از نوع خود در تاریخ ایالات متحده بوده است.

منبع:

AIR FORCE Magazine / July 2016

تصاویر متحرک جالب از نشست و برخاست عمودی F-35

تصاویری از نشست و برخاست F-35 در طول مسیر کوتاه از روی یک باند خیس
(Short Take-off and Landing = STOL)