اینترنت همه چیز

تا یک دهه پیش، تعداد کاربران اینترنت معیار اصلی سنجش رشد و توسعه در عصر ارتباطات به شمار می‌رفت. مطابق آمار موجود، تعداد کاربران اینترنت از 360,985,492 در سال 2000 به حدود 2,405,518,376 نفر در سه ماهه دوم سال 2012 رسیده که رشد 566.4 درصدی را نشان می‌دهد[1]. همگام با توسعه فناوری‌های ارتباطی بویژه انقلابی که در ارتباطات بیسیم روی داده است، شاهد تعاریف جدیدی از ارتباطات هستیم. دیگر ارتباط میان انسان‌ها پاسخ‌گوی نیازهای جدی عصر اطلاعات نیست و متخصصین در پی آن هستند که تمامی اشیای مورد استفاده انسان را به محیط ارتباطی اینترنت متصل نمایند. اصطلاح "اینترنت همه چیز[2]" یا "اینترنت جهان گستر" معرف این روند نوین در قرن حاضر است. بنا به تخمین شرکت سیسکو در حال حاضر حدود 10 میلیارد عدد از اشیای مورد استفاده انسان به یکدیگر مرتبط هستند. به عنوان مثال مدیران کارخانجات از طریق اینترنت به فضای کاری کارخنه و شرکت خود مرتبط هستند و می توانند آنها را از راه دور کنترل و مدیریت نمایند. تقریبا تمامی قطارهای سامانه‌های نوین ریلی با یکدیگر و با مرکز کنترل ارتباط اینترنتی دارند و در نتیجه بخشی از ابر ارتباطی جهانی محسوب می‌شوند. تازه ترین فناوری در این زمینه فناوری ارتباطات خودرویی است که در صدد است با برقراری ارتباطات میان خودروها و زیرساخت هوشمند حمل و نقل تحولی را در ارتقای ایمنی، تحرک‌پذیری و سلامت زیست محیطی جوامع ایجاد نماید.

مطابق تعریف شرکت سیسکو، "اینترنت همه چیز" گردآورنده انسان‌ها، فرایندها، داده‌ها و اشیا در یک محیط ارتباطات شبکه‌ای است که قادر است با تبدیل اطلاعات به عمل، قابلیت‌های نو ایجاد کرده و تجاربی غنی‌تر و فرصت‌های اقتصادی بی‌نظیری برای کسب و کارها، افراد و کشورها فراهم آورد[3].

پیش رانهای اینترنت همه چیز عوامل متعددی را شامل می‌شوند. نخست روندهای نیرومند فناوری شامل افزایش قابل ملاحظه توان پردازش، ذخیره و پهنای باند با قیمت‌هایی در حال کاهش مداوم؛ رشد سریع رایانش ابری، رسانه‌های اجتماعی و محاسبات در حال حرکت؛ قابلیت تحلیل حجم‌های عظیمی از داده و تبدیل آنها به اطلاعاتی که می‌توانند مبنای عمل قرار گیرند و در نهایت افزایش توانایی انسان در ترکیب فناوری های سخت افزاری و نرم افزاری به روش‌هایی که می‌تواند ارزش بیشتری از رهگذر ارتباطات فراهم نماید.

دومین عامل پیشران، کاهش مداوم موانعی است که بر سر راه ارتباط پذیری قرار دارند. برای مثال IPv6 می‌تواند حدود 340 میلیارد میلیارد میلیارد[4] بیشتر از IPv4 بین انسان‌ها، فرایندها، داده‌ها یا اشیا ارتباط برقرار نماید. شگفت آور اینکه IPv6 می‌تواند برای هر ستاره در جهان شناخته شده تعداد 4.8 تریلیون آدرس فراهم کند.

سوم اینکه ضریب‌های شکلی در دنیای امروز به انقباض خود ادامه می‌دهند. امروزه کامپیوتری به اندازه یک دانه نمک می‌تواند حاوی یک سلول خورشیدی، باتری ورقه‌ای نازک، حافظه، حسگر فشار و رادیوی بیسیم و آنتن باشد. دوربین‌هایی بااندازه دانه نمک دارای قدرت تفکیک 250 در 250 پیکسل هستند و حسگرهایی با اندازه یک دانه غبار می‌توانند به ارسال داده‌های دما، فشار و جابجایی بپردازند. این تحولات از آن رو مهم هستند که در آینده اشیایی که به اینترنت متصل می‌شوند ممکن است برای چشم انسان براحتی قابل دیدن نباشند.

در نهایت اینکه اینترنت همه چیز بازتابی است از این واقعیت که خلق ارزش تجاری به سوی توان ارتباطات و بطور خاص‌تر، به توانایی در خلق هوشمندی[5] از رهگذر این ارتباطات جابجایی یافته است. شرکت‌ها دیگر منحصرا بر شایستگی‌های اصلی و دانش کارکنان خود تکیه ندارند و در عوض، باید هوشمندی را سریعتر از طریق منابع متعدد خارجی تسخیر کنند. این امر تنها از طریق ارتباطاتی ممکن می شود که اینترنت همه چیز فراهم می‌سازد.

گردآوری و تالیف: اصغر ناصری

---

[1] . Miniwatts Marketing Group (2013) ,INTERNET USAGE STATISTICS, http://www.internetworldstats.com/stats.htm

[2] . The Internet of Everything

[3] . Cisco (2013), Embracing the Internet of Everything To Capture Your Share of $14.4 Trillion, www.cisco.com

[4] . رقم دقیق عبارت است از 340,282,366,920,938,463,463,374,607,431,768,211,456

[5] . منظور از هوشمندی اطلاعاتی است که می‌تواند مبنای عمل قرار گیرد.