آیا مهندسی زمین می تواند راهی برای برون رفت از مشکل گرمایش جهانی در اختیار ما قرار دهد؟

آیا مهندسی زمین می تواند راهی برای برون رفت از مشکل گرمایش جهانی در اختیار ما قرار دهد؟

مخاطرات و امکان پذیری استفاده از مهندسی زمین  برای کاهش دمای زمین

پنج شنبه 8 مارس 2018

در فیلم سینمایی ماتریکس (1999) ، انسانها آسمان را تاریک کردند تا مانع رسیدن نور خورشید به باطری خورشیدی روباتهایی شوند که در حال تسخیر جهان بودند. اما این کار اثر نبخشید. این حرکت تنها باعث بدتر شدن کارها شد و روباتها بسادگی انسانها را به مزرعه های زنده تولید انرژی تبدیل ساختند و برای کنترل ذهن آنها مخلوقی به نام ماتریکس بوجود آوردند.

آیا ما نیز می توانیم در دنیای واقعی با تاریک کردن آسمان راهی برای برون رفت از مشکل گرمایش جهانی پیدا کنیم؟ یا مانند فیلم مزبور در چرخه ای از عواقب ناگوار آن گیر خواهیم کرد؟

مهندسی زمین - خورشیدی (solar geoengineering) یکی از دو روش اصلی است که مهندسان برای خنک کردن کره زمین یافته اند. راه دیگر زدودن گازهای گلخانه ای از اتمسفر زمین است. تلاشهای این زمینه از مهندسی بر کاهش میزان گرمایی تمرکز دارد که سیاره ما از خورشید دریافت می کند. روشهای بکار گرفته شده از بارورسازی ابرها برای افزایش میزان سایه تا فرستادن آینه هایی در مدار زمین را دربر می گیرد.  یک روش امکان پذیر از نظر فنی، پخش ذرات ریزی به نام آئروسل در استراتوسفر است که باعث تاریکی اندک آسمان می شوند، مانند پخش شدن خاکستر آتشفشانی در هوا که موقتا دمای سطح زمین را کاهش می دهد.

اما این کار نیاز به پمپاژ میلیونها تن ذرات آئروسل در استراتوسفر بطور سالانه دارد زیرا این ذرات بطور طبیعی در قطب ها منتشر و متمرکز می شوند. به محض توقف پمپاژ ذرات، دمای جهانی دوباره در عرض چند ماه به سطح قبلی بازخواهد پشت و نتیجه بسیار فاجعه بار خواهد بود.

اگر مهندسی زمین عملیاتی باشد، تنها یک راه حل موقت خواهد بود. راه حل مطمئن تر کاستن از گازهای گلخانه ای جو است که مسئول اصلی پدیده گرمایش جهانی هستند.

منبع:

https://www.insidescience.org/news/brief-can-we-engineer-our-way-out-global-warming

گرمایش جهانی چیست؟

همایش جهانی که هم اکنون در پاریس به ابتکار سازمان ملل جریان دارد، وظیفه خطیری بعهده گرفته است: معکوس ساختن فرایند گرمایش جهانی. امروز جمعه آخرین روز این همایش است.

اثر گلخانه ای

اثر به اصطلاح "اثر گلخانه ای" (greenhouse effect) پدیده ای طبیعی است که سیاره زمین را به حد کافی گرم ساخته تا انسان بتواند بر روی آن براحتی زندگی کند.

لایه ای نامرئی از نیتروژن، اکسیژن و حجم کمتری از دی اکسید کربن و سایر گازها، سیاره ما را احاطه کرده و این امکان را پدید آورده که گرمای خورشید در مجاورت زمین باقی بماند.

با این وجودفعالیت های انسانی مانند سوزاندن زغال سنگ و نفت، مقادیر عظیمی دیاکسید کربن به داخل اتمسفر تزریق کرده که مانند پتویی اضافی بر روی زمین عمل کرده و مقدار بیشتری از تشعشع خورشیدی را به دام می اندازد.

منابع آلودگی

حجم خروجی گازهای گلخانه ای تولید شده توسط بشر بیشتر از هر زمان دیگری است و به حدود 53 میلیارد تن دی اکسید کربن در سال 2014 رسیده است. سرعت تولید گازهای گلخانه ای در حال افزایش است و در طی دهه 2000 هر سال 2.2 درصد افزایش داشته در حالی که در فاصله سالهای 1972 تا 2000 حدود 1.3 درصد در سال بوده است.

تولید انرژی بزرگترین منبع گازهای گلخانه ای با 35 درصد سهم از این پدیده بشری است. کشاورزی و جنگل زدایی نیز 24 درصد از سهم تولید گازهای گلخانه ای را بخود اختصاص می دهند.

صنایع سنگین 21 درصد از این سهم را بعهده داشته، حمل و نقل 14 درصد و ساختمان سازی مسئول انتشار 6 درصد از کل گازهای گلخانه ای هستند.

متوسط تراکم گازهای گلخانه ای در جو زمین 430 ذره در میلیون معادل دی اکسید کربن (CO2e) در سال 2011 بوده است، سطحی که در طول 800 هزار سال گذشته در زمین هرگز دیده نشده است. برای اینکه گرمایش جهانی با احتمال دو در سه در سطح دو درجه سلسیوس بالاتر از دوران پیش از انقلاب صنعتی باقی بماند، این سطح تراکم نباید از 450 ذره در میلیون CO2e تا انتهای قرن حاضر تجاوز کند.

سیاره ای گرمتر

دمای متوسط جو زمین در فاصله سالهای 1880 تا 2015 حدود 1 درجه افزایش یافته است. اما این افزایش یکنواخت نبوده و بر سطح زمین دمای بالاتری از اقیانوسها ثبت شده و در قطب های شمال و جنوب افزایش ها بالاتر بوده است.

سه دهه اخیر گرمترین سالها بر رویکره زمین از سال 1850 بوده است. دمای سطح اقیانوس ها نیز 0.11 درجه بالاتر ازمتوسط سالهای 1971 تا 2010 بوده است.

نهاد علمی آب و هوای سازمان ملل پیش بینی کرده است که بدون کاستن ازانتشار آلاینده ها، دمای زمین تا سال 2100 به میزان 3.4 تا 4.8 درجه افزایش خواهد یافت. این افزایش دما شرایط زندگی بر روی زمین را بسیار دشوار ساخته و باعث ذوب شدن حجم زیادی از یخهای قطبی و دگرگونی های مخرب آب و هوایی خواهد شد.

کاستن از انتشار گازهای گلخانه ای و رسیدن به سطح مورد نظر اجلاس جهانی پاریس نیاز به میلیاردها دلار سرمایه گذاری و تغییر ساختار کارخانجات صنعتی در کشورهایی مانند چین و ایالات متحده دارد. امری که از بزرگترین موانع بر سر راه رسیدن به توافق مشترک در اجلاس جهانی پاریس محسوب می شود.

منبع اصلی: یاهو نیوز - رویترز