ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
تایلر روگو وی – ترجمه و خلاصه نویسی از اصغر ناصری
موشک بالستیک غول پیکر TOPOL-M روسیه یکی از مصنوعات هولناک بشری است. این موشک با استفاده از پرتاب کننده های قابل حمل خود می تواند بسرعت جابجا شده و در مکان های غیرقابل آشکارسازی پنهان شود. با سرعت 24 هزار کیلومتر در ساعت پرواز کرده و با مانورهای طفره و گریز و پرتاب اشیای فریب دهنده رادار، آشکارسازی و ردیابی آن تقریبا غیرممکن است.
این موشک بالستیک اولین نوع تولید شده در روسیه پس از فروپاشی شوروی است. در اوایل دهه 1990 ساخته شده و تقریبا 80 فروند از آن در خدمت ارتش روسیه است. هر موشک تا ده عدد اشیای فریب دهنده رادار می تواند پرتاب کند و در حین پرواز مانورهایی برای گریز از ردیابی رادار انجام دهد. سرعت بسیار بالای آن زمان واکنش ممکن را بسیار کوتاه می سازد بطوریکه ماهواره های فضایی آشکارساز مادون قرمز آمریکا (SBIRS, DSP) زمان کمی برای آشکارسازی و ردیابی آن در اختیار دارند. خود موشک حدود 20 متر طول داشته و بیشتر از فیبر کربن ساخته شده است و در زمان پرتاب حدو 50 تن وزن دارد. برد آن حدود 11 هزار کیلومتر است. این موشک یک سرجنگی هسته ای 800 کیلوتنی با خود حمل می کند و توسط یک سیستم مسیریابی اینرسی (INS) و سیستم مکانیابی ماهواره ای روسیه موسوم به گلوناس هدایت می شود. شعاع دایره خطای احتمالی آن حدود 200 متر است که دقتی فراتر از مقدار لازم برای یک موشک بالستیک هسته ای است.
موشک TOPOL-M اکنون دیگر تولید نمی شود و بجای آن نوع پیشرفته تری به نام RS-24 در دست توسعه است که می تواند چهار کلاهک هسته ای را با سرعتی حتی بالاتر حمل کند و شعاع دایره خطای آن تنها 50 متر است. ایالات متحده اکنون فاقد فناوری موثر برای مقابله با این نوع موشک هاست.
(فایل تصویری متحرک کمی حجیم بوده و بارگذاری آن ممکن است طول بکشد)
منبع:
http://foxtrotalpha.jalopnik.com/russias-fast-and-illusive-topol-m-ballistic-missile-is-1618672889/+ballaban
چگونه میشود این موشک را ردیابی کرد
ردیابی و انهدام چنین موشکی احتیاج به یک سیستم دفاعی سه لایه دارد. در بالاترین لایه باید از ردیاب های ماهواره ای استفاده شود که اشیای گذرنده از یک سطح ارتفاعی را ردیابی کرده و به ایستگاههای پرتاب زمینی دستور پرتاب موشک ضد بالستیک را می دهند. در لایه دوم از سیستم های ضد موشک با سقف پرواز عملیاتی 20 تا 30 کیلومتر استفاده شود که در صورت نفوذ از لایه فوقانی بتوانند موشک بالستیک را ردیابی و منهدم کنند. بالاخره در لایه زیرین از سیستم های ضد موشک با سقف پرواز عملیاتی 500 متر تا ده کیلومتر استفاده شود تا آخرین اقدام دفاعی را انجام دهند. در این لایه زیرین باید از توپهای خودکار راداری مجهز به گلوله های shot gun یا ساچمهای نیز استفاده شود که منطقه وسیعی را پوشش داده و امکان انهدام هدف را بیشتر می کنند. تا کنون سیستم دفاعی جامعی در برابر این نوع موشک های بالستیک نصب و بهره برداری نشده است.
تکنولوژی بسیار جالبی بود اصلا موندم چه سئوالی بکنم چون الان مشغول فکر راجب چیز دیگه ای بودم شوکه شدم لحظه پرتاب موشک رو دیدم
پس از فروپاشی شوروی بسیاری از تحقیقات نیمه تمام انجام شده در بخش فناوری موشکی آن توسط شرکت های خصوصی شده روسیه همانند آلماز آنتی ادامه یافت و هم اکنون روسیه پس از چین گسترده ترین بخش فناوری موشکی را دارد. لیکن بیشتر محصولات آن هنوز در یک جنگ واقعی به آزمون گذارده نشده اند تا نواقص یا مزیت های آنها بدرستی روشن شود.