همکاری ژاپن و بریتانیا برای تولید پیشرفته‌ترین موشک هوابه هوای دنیا

همکاری ژاپن و بریتانیا برای تولید پیشرفته‌ترین موشک هوابه هوای دنیا

ژاپن و بریتانیا توان علمی خود را در راستای ساخت بهترین موشک هوا به هوای دنیا بکارمی گیرند، موشکی که میتواند حتی از آمرام قدرتمند آمریکا نیز بهتر عمل کند. این موشک که در سالهای آخر دهه 2020 عملیاتی خواهد شد، جنگنده رادارگریز F-35  بکار گرفته شده توسط هر دو کشور را مجهز خواهد کرد.

قرار است این موشک از رادار آرایه فعال اسکن الکترونیکی یا AESA استفاده کند. رادارهای AESA فاقد بشقاب آنتن موجود در رادارهای معمولی هستند که با چرخش حول محور خود امواج را به اطراف گسیل می کنند. در رادارهای AESA آرایه ای از ماژولهای فرستنده/گیرنده ترانزیستوری و یک پردازشگر سیگنال پیشرفته و قدرتمند، امواج تولید شده را بطور الکترونیکی در راستای دلخواه ارسال می کنند. در حالی که چند ثانیه طول می کشد تا یک رادار مجهز به آنتن بشقابی که بر مبنای اصل پالس داپلر عمل می کند، خط افق را اسکن کند، رادار AESA با بهره گیری از پردازشگر سیگنال و صدها ماژول تولید کننده امواج خود تنها در کسری از ثانیه تمامی فضای روبروی خود را اسکن می نماید.

یک رادار AESA

رادارهای AESA می توانند بی وقفه در عرض فرکانسهای متعددی بطور همزمان عمل کنند که نه تنها قدرت آنها را در یافتن اهداف افزایش می دهد بلکه شناسایی آنها توسط دشمن را دشوار می سازد. در حالی که رادارهای معمولی پرتو ثابتی از امواج را گسیل می‌کنند، رادارهای AESA تنها لحظه کوچکی یک موج گسیل می کنند که تکرار آنها به تعداد زیاد باعث شناسایی هدف می شود. بدین صورت این رادارها در برابر پارازیت های الکترونیکی نیز بسیار مقاومند.

نیروی هوایی دفاعی ژاپن در سال 1999 موشک هوا به هوایAAM-4 ساخت شرکت میتسوبیشی را به خدمت گرفت که نخستین موشک مجهز به رادار AESA در دنیا بشمار می‌رود. این موشک قدرتمند بزرگتر از آن است که در مخزن داخلی F-35 رادارگریز نصب شود. انگلستان نیز در سال 2018 موشک Meteor را واردخدمت خواهد کرد که با سرعت بالای 4 ماخ خود بسیار مهلک محسوب می شود. همکاری مشترک ژاپن و بریتانیا به موشک پیشرفته ای خواهد انجامید که در هواپیمای F-35 نسل پنجمی قابل استفاده خواهد بود.

موشک AAM-4B

منبع اصلی:

http://www.popularmechanics.com/military/research/a13968584/japan-uk-air-to-air-missile/

موشک بالستیک چگونه کار می کند؟

موشکها مهمات خودهدایت شونده ای هستند که در هوا یا فضای بیرون جو به سوی هدف حرکت می‌کنند. یک موشک بالستیک در یک مسیر سهمی شکل که اغلب به فضای بیرون جو امتداد می یابد، حرکت می کند.یک موشک بالستیک قاره پیما ممکن است مسافت قابل ملاحظه ای را بدور زمین بگردد.

برخلاف بمب، اژدر و راکتها، موشک هم دارای موتور است و هم هدایت شونده. اگر پرتابه ای فاقد موتور باشد، راکت نامیده می شود. یک بمب نه موتور دارد و نه قابل هدایت است. بمب های هدایت شونده بمب هوشمند نامیده می شوند. پرتابه‌های موتوردار که زیر آب حرکت می کنند اژدر نام دارند.

موشکها بر حسب برد دسته بندی می شوند:

- -        برد میدان نبرد (BRBM): کمتر از 200 کیلومتر

- -        تاکتیکی (TAC): بین 150 تا 300 کیلومتر

- -        کوتاه برد (SRBM): تا 1000 کیلومتر

- -        میدانی (TBM): بین 300 تا 3500 کیلومتر

- -        میان برد (MRBM): بین 1000 تا 3500 کیلومتر

- -        بلندبرد (LRBM): بین 3500 تا 5500 کیلومتر

- -        قاره پیما (ICBM): بیش از 5500 کیلومتر

موشک قاره پیمای مینوتمن 3 آمریکا دارای یک بوستر سه مرحله ای است. کلاهک هسته ای آن 170 کیلوتن قدرت انفجاری دارد و در بالاترین نقطه از مسیر خود، موشک به بیرون جو زمین وارد می شود. شکل زیر مراحل پرواز یک موشک از این نوع و کلاهک هسته ای آن را نشان می دهد.

منابع

https://www.space.com/19601-how-intercontinental-ballistic-missiles-work-infographic.html

موشک کروزچیست و چگونه کار می‌کند؟

موشک کروزچیست و چگونه کار می‌کند؟

موشک کروز در حقیقت یک بمب هدایت شونده است که در ارتفاع بسیار کم و موازی سطح زمین حرکت می‌کند.  این موشکها بر روی یک مسیر از پیش تعیین شده بسوی هدف پرواز می‌کنند. برای اولین بار آلمان در جنگ جهانی دوم نمونه‌ای از موشکهای کروز به نام V-1 را بر علیه مردم لندن مورد استفاده قرار داد که از سایتهایی درشمال فرانسه بسوی انگلستان پرتاب می‌شدند. ایده پشت سر ساخت و بکارگیری موشکهای کروز در اصل از V-1 وام گرفته شده است.

موشک کروز توماهاوک

تمام موشکهای کروز دارای یک سیستم هدیتی داخلی هستند. موشک تاماهاوک متعلق به نیروی دریایی آمریکا که از سال 1984 بکار گرفته شده، دارای سیستمی به نام "انطباق با خطوط زمین" (Terrain Contour Matching) هستند که در آن یک ارتفاع سنج دقیق و یک حسگر اینرسی، مسیر پرواز موشک را با یک نقشه از پیش بارگذاری شده در کامپیوتر موشک مقایسه می‌کنند. بدین ترتیب موشک از بالکهای خود برای تصحیح مسیر و انطباق با نقشه کامپیوتری استفاده می‌کند. نسخه‌های جدیدتر این موشک از GPS نظامی نیز برای تعیین مختصات مسیر استفاده می‌کنند.

موشکهای کروز دارای محدودیت‌های خاصی هستند. نخست اینکه مسیر پرواز آنها نسبتا قابل پیش بینی است. دوم اینکه طراحی مسیر پرواز آنها قبل از پرتاب زمان زیادی می‌طلبد و در نتیجه برای اقدام سریع مناسب نیستند. سوم اینکه بیشتر برای حمله به اهداف متحرک مناسب نیستند زیرا طبق یک مسیر از پیش تعیین شده بسوی هدفی ثابت پرواز می‌کنند. چهارم اینکه سرجنگی آنها چندان بزرگ نیست و نمی‌تواند علیه اهداف مستحکم بتن آرمه بکار رود.

http://www.popsci.com/technology/article/2013-08/fyi-cruise-missiles

سیستم دفاع هوایی THAAD

سسیستم دفاع هوایی THAAD برای نابود کردن موشک های بالستیک در فاز پایانی حرکت خود یعنی زمان ورود دوباره به جو زمین طراحی شده است. هر سیستم THAAD از پنج بخش اصلی تشکیل شده است: موشک های رهگیر، پرتاب کننده، رادار، واحد کنترل آتش و تجهیزات پشتیبان. این سیستم از ابداعات شرکت لاکهید مارتین بشمار می رود.

نحوه کار این سیستم به قرار زیراست: نخست رادار، موشک مهاجم را آشکارسازی می کند. اپراتورهای سیستم نوع تهدید را شناسایی می کنند. سپس پرتاب کننده که بر روی کامیون سوار است موشکی را شلیک می کند. این موشک رهگیر باید با استفاده از انرژی جنبشی خود و با برخورد مستقیم به هدف آن را نابود کند.

موشک های رهگیر THAAD دارای سرجنگی انفجاری نیستند و در نتیجه باید با برخورد سر به سر و مستقیم هدف را نابود کنند. در مورد موشک های هسته ای این روش ایمن تر است زیرا احتمالا موجب منفجر شدن کلاهک هسته ای نمی شود.

تهدیدات فزاینده موشکی و هسته ای کره شمالی باعث شده همسایه آن کره جنوبی این سیستم را در خاک خود مستقر کند. این امر موجب اعتراض چین شده است، زیرا استقرار یک سیستم ضدموشکی آمریکایی در همسایگی خود را یک تهدید بالقوه می انگارد.

سامانه ضدموشک THAAD

سامانه ضدموشک Terminal High Altitude Area Defence یا تاد (ThAAD) برای رهگیری موشک‌های بالستیک برد کوتاه و متوسط مانند انواع اسکاد منظور شده است. همچنین قابلیت هایی نیز در برابر موشکهای بالستیک قاره پیما دارد. این موشک توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی و ساخته شده و در سال 2009 وارد خدمت گردیده است. تاد بخشی از یک شبکه دفاعی سه لایه است. اولین خط دفاعی سامانه AEGIS است که برای نابود کردن موشک های بالستیک در فضا ابداع شده است. تاد موشک ها را درست زمان ورود دوباره آنها به اتمسفر نابود می کند. در صورت عدم موفقیت این سامانه، لایه آخر یا موشکهای پاتریوت PAC-3 بکار می افتند.

از سال 2005 تمامی آزمایش های این موشک با موفقیت همراه بوده است. موشک تاد دارای برد 150 تا 200 کیلومتر است و می‌تواند اهدافی را در ارتفاع 150 کیلومتری زمین مورد اصابت قرار دهد.

سامانه تاد شامل پرتاب کننده (کامیون خودکششی)، موشکها، واحدهای مدیریت و فرماندهی نبرد، ارتباطات و شناسایی و رادارهای تاد است. هر کامیون 8 موشک حمل می کند و هر واحد شامل 4 عدد پرتاب کننده (کامیون خودکششی) است.

تاد از روش برخورد مسیتقیم و نابودی موشک متخاصم با انرژی جنبشی استفاده می کند. بر خلاف سایر انواع موشک های ضدموشک، تاد دارای فیوز مجاورتی نیست زیرا انفجار در نزدیکی یک موشک بالستیک سنگین ممن است آن را کاملا نابود نساخته و تنها موجب تغییر مسیر آن شود. برای این منظور تنها چند لحظه قبل از برخورد سرپوش موشک باز می شود تا یک حسگر مادون قرمز عمل رهگیری دقیق موشک متخاصم و برخورد رودررو را امکان پذیر سازد.

قبل از پرتاب، اطلاعات مربوط به هدف و نقطه برخورد محاسبه شده در موشک بارگذاری می شود. اطلاعات هدف مرتب بروز شده و به موشک ارسال می شود تا در حین پرواز مسیر خود را اصلاح نماید. پس از مصرف شدن سوخت بوستر موشک، کلاهک جنگی از آن جدا می شود. کلاهک جنگی نیز مجهز به سامانه کنترل ارتفاع و تغییر مسیر برای مانور دادن بسوی هدف است.

منابع

http://www.military-today.com/missiles/thaad.htm

http://www.lockheedmartin.com/us/products/thaad.html

http://www.military-today.com/missiles/thaad.htm