انسانهای نئاندرتال چه بوده و کجا می زیستند؟

ما امروزه درباره انسانهای نئاندرتاال (Neanderthal) بیش از هرگونه منقرض شده ای از انسانها می دانیم. هزاران عدد از دست ساخته ها و سنگواره های آنها یافته شده و اسکلت های تقریبا کاملی از آنها نیز در کاوش های دیرین شناسی بدست آمده اند. همچنین دانشمندان ژنوم این گونه را از روی DNA یافت شده در سنگواره ها بازسازی کرده اند.

حقایقی درباره نئاندرتال ها - نام گونه: Homo neanderthalensis - دوره زندگی: بین 400000 تا 40000 سال پیش - مکان زندگی: سراسر اروپا و آسیای جنوب غربی و مرکزی ظاهر: بینی بزرگ، بدنهای نسبتا کوچک و توپر قد گونه بالغ: بین 1.5 تا 1.75 متر وزن گونه بالغ: حدود 64 تا 82 کیلوگرم رژیم غذایی: گوشت، گیاه و قارچ، صدف

نئاندرتالها مانند ما انسان بوده اند، لیکن گونه منقرض شده ای بشمار می روند. انسان خردمند امروزی (هومو ساپینس) و نئاندرتال قطعاا نیای مشترکی داشته اند. در دوره ای از اعصار گذشته انسان مدرن و نئاندرتال در کنار هم می زیسته اند و شاید برخی از ما حدود 2 درصد از ژنهای آنها را به ارث برده باشیم.

نئاندرتالها نسبت به محیط تطابق پذیری زیادی داشته و از استپهای سرد سیبری گرفته تا جنگلهای گرم اسپانیا می زیسته اند. خط الراس زمخت ابرو مهمترین مشخص چهره آنها بوده است. چهره آنها فاقد گونه های برجسته انسانهای مدرن امروزی بوده و در عوض دندانهای پیشین برجسته ای داشته اند.

بهترین مقایسه بین انسان نئاندرتال و انسان مدرن امروزی را از مقایسه جمجمه آنها می توان یافت (تصویر زیر). شکل سمت راست جمجمه انسان مدرن امروزی با قدمت 20 هزار سال و شکل چپ یک انسان نئاندرتال با قدمت 50 هزار سال است. جمجمه انسانهای امروزی گردتر و فاقد خط ابروی برجسته انسانهای نئاندرتال است.

نئاندرتال ها شکارچیان ماهری بوده اند و از ابزارهای سنگی برای شکار استفاده می کردند. ماموت ها، بوفالوهای بایسون و گوزن شکار غالب آنها بوده اند.

به نظر می رسد تغییرات آب و هوایی شدید عامل اصلی انقراض نئاندرتالها بوده است. چیزی که انسان هوشمندتر امروزی بخوبی از عهده آن برآمد و اکنون با تکثیر بی مانند خود در حال نابود کردن کره زمین است!!!

جذاب ترین پرداخت تصویری انسانهای نئاندرتال را شاید بتوان در کارتون معروف غارنشینان دید. این کارتون زیبا مواجهه یک خانواده نئاندرتال با یک انسان مدرن امروزی را نشان می دهد. لیکن چیزی که در این کارتون دور از واقعیت است این است که انسانهای امروزی درشت اندام تر از نئاندرتالها بوده اند در صورتی که در این کارتون عکس این واقعیت نشان داده شده است.

منبعی برای مطالعه بیشتر:

http://www.nhm.ac.uk/discover/who-were-the-neanderthals.html

ببر خنجر دندان

بیشتر شما کارتون پرطرفدار عصر یخبندان را دیده اید. یکی از کاراکترهای این کارتون ببر خنجر دندان یا saber toothed tiger به نام دیه گو است که ممکن است به نظر کودکان یک موجود خیالی بیاید. اما چنین حیوانی واقعا در عصر یخبندان زندگی می کرده و حدود 10000 سال قبل آخرین نمونه های آن منقرض شده است.

نام علمی این گربه سان اسمیلودون (Smilodon) یا ببر خنجر دندان است که نام خود را از دندانهای خنجرمانند درازی گرفته که طول آنها گاهی به 30 سانتی متر می رسیده است. این دندانهای خنجر مانند و دندانه دار به همراه عضلات قوی گردن اسمیلودونها را قادر می ساختند بطور گروهی به شکار ماستودون یا حیوانات بزرگ فیل مانند عصر یخبندان بپردازند.

Advertisement

 اسمیلودونها حدود 1.6 میلیون سال قبل بر روی زمین پدیدار شدند و حدود 10 هزار سال قبل نیز در اثر شکار بی رویه توسط انسانها که آن موقع به شکارچیان مسلط طبیعت تبدیل شده بودند و نیز پایان عصر یخبندان و تغییر شرایط طبیعی محیط زیست آنها از بین رفتند.

وزن برخی نمونه های اسمیلودون به 400 کیلوگرم می رسیده است. شکل زیر مقایسه ای بین اندازه بزرگترین گونه اسمیلودون و یک انسان معمولی است.

دندانهای بزرگ و خنجر مانند این گربه سان عظیم احتمالا برای وارد کردن ضربه کاری به گلو یا شکم طعمه بکار می رفته اند. این گربه سانان طعمه خود را خفه نمی کردند بلکه پس از وارد کردن یک زخم کاری به انتظار می ماندند تا طعمه از پای درآید.

این گربه سان یکی از خطرناکترین دشمنان گونه های اولیه انسان بوده است و انسان دوپای اولیه به سبب کندی حرکت و بی دفاعی نسبی، طعمه آسانی برای این گربه سان بشمار می رفته است.

منابعی برای مطالعه بیشتر:

https://ucmp.berkeley.edu/mammal/carnivora/sabretooth.html

استخوانهای باقیمانده از کرگدن های سلاخی شده، منشا انسان هوشمند را به 700 هزار سال قبل می رسانند

استخوانهای باقیمانده از کرگدن های سلاخی شده، منشا انسان هوشمند را به 700 هزار سال قبل می رسانند

کهن ترین شواهد باقیمانده از انسانها یک استخوان شست 66700 ساله بود.

دوم می 2018 - Science News

ابزارهای سنگی پخش شده در میان استخوانهای کرگدن های سلاخی شده نشان می دهند که انسان هوشمند (Hominids) حدود 709000 سال قبل به فیلیپین رسیده اند.

گونه های انسانی دوره سنگی که از سرزمین اصلی آسیا اقیانوس را درنوردیده و به فیلیپین رسیده اند، ممکن است به جزایر شمالی دورتر نیز رفته باشند. آنها در این راه احتمالا از درختان از ریشه کنده شده یا نوعی قایق بسیار ابتدایی استفاده کرده اند. در یک سایت زمین کاوی در کالینگا واقع در فیلیپین، بیش از 400 تکه بقایای حیوانی یافت شده از جمله بخش اصلی اسکلت یک کرگدن و نیز 57 ابزار سنگی دست ساز انسان. در 13 استخوان کرگدن بقایای بریدگی و ضربه دیده شده که ناشی از بریدن گوشت بوده است. روش تلاشی عناصر رادیواکتیو می تواند قدمت دقیق این استخوانها و ابزارهای بجای مانده را تعیین کند.

پیش از این کهن ترین آثار باقی مانده از انسان نماها به 66700 سال قبل می رسید که یک استخوان شست انسان بود. 

ابزارهای سنگی (سمت چپ) و برشهای ناشی از آنها در استخوان کرگدن (سمت راست)

کشف دایناسور گوشتخوار جدید

22 اکتبر 2013

فسیل های تازه کشف شده متعلق به یک دایناسور شکارچی 4 تنی هستند که مدتها پیش از تی رکس بر زمین حکومت می کرده است.

محاسبات نشان می دهند که Siats meekerorum حداقل 30 فوت (بیش از 9 متر) طول داشته و بدین ترتیب سومین دایناسور گوشتخوار کشف شده از نظر بزرگی بوده است. اما این یک تخمین محافظه کارانه است زیرا فسیل های کشف شده متعلق به یک حیوان نوجوان بوده و گونه بزرگسال می توانسته بزرگتر باشد.

دایناسور غول پیکر در سال 2008 در یوتا کشف شد. علیرغم شباهت فیزیکی به تیراناسور، این گونه از نوع carcharodontosaur بوده و باریک اندام تر از تیراناسور تی رکس می باشد.

این کشف می تواند کل تصویر انسان از اکوسیستم گذشته را تغییر دهد. کشف مزبور نشان می دهد که دوره زمانی این گونه دایناسور 20 میلیون سال بیشتر از میزان تخمین زده شده بوده است. احتمالا بین 98 تا 80 میلیون سال پیش گونه Siats رو به انقراض رفته و تی رکس به دایناسور گوشتخوار برتر تبدیل شده است. در زمان کوتاهی که این دو گونه مقارن هم می زیسته اند احتمالا نمونه های اولیه تی رکس از مسیر این دایناسور بزرگتر خود را دور نگه می داشته اند.

اکوسیستم مکان زندگی Siats. در اینجا دایناسور عظیم الجثه در حال خوردن یک ائولامبیا است در حالی که نمونه های اولیه تی رکس را با نگاه خود دور می کند.

منبع:

http://www.wired.com/wiredscience/2013/11/new-dinosaur-siats/

آیا دایناسورها قادر به شکستن دیوار صوتی بوده‌اند؟

ترجمه و خلاصه نویسی: اصغر ناصری 

در سال 1947 خلبان آمریکایی به نام چاک ییگر (Chuck Yeager) اولین انسانی بود که توانست در هواپیمای راکت مانند Bell X-1 دیوار صوتی را بشکند. اما طبق پژوهشی که دو دانشمند به نامهای دکتر ناثان پی مای هروالد از شرکت مایکروسافت و دکتر فیلیپ جی کیوری از موزه دیرین شناسی رویال تیرل آلبرتا انجام داده‌اند، دایناسورهایی که بیش از 150 میلیون سال پیش زندگی می‌کردهند قادر به شکستن دیوار صوتی بوده‌اند. 

اشتباه نکنید. این دایناسورها برای شکستن دیوار صوتی نیازی به پرواز با سرعت بالای صوت نداشتند! بلکه شکستن دیوار صوتی توسط ضربات شلاق مانند دم آنها انجام می شده است. صدای ضربات سریع آنها مانند شلیک توپ در هوا می پیچیده است. 

  

دایناسورهایی که چنین قابلیت هایی داشته اند احتمالا از نوع آپاتوزوروس (یا برونتوزوروس) بوده‌اند. دم این حیوانات حدود 1700 کیلوگرم وزن داشته است. مهمترین سلاح دفاعی این دایناسورهای علفخوار ضربات شلاق مانند دم جسیم آنها بوده که قادر به کشتن بزرگترین گوشتخواران تنها با یک ضربه بوده است. این دو دانشمند با شبیه سازی های کامپیوتری به این نتیجه رسیده اند که حرکت این حیوانات می توانستند دم خود را با سرعتی بالاتر از صوت حرکت دهند و در نتیجه امواج شوک فراصوت تولید کنند. صدای ناشی از حرکت دم آنها می توانسته هر مهاجمی را فراری دهد. 

این ایده مخالفین مهمی نیز دارد. از جمله دکتر کنت کارپنتر از موزه تاریخ طبیعی دنور که معتقد است حرکت دم با چنین سرعتی می توانسته باعث خرد شدن انتهای دم این حیوانات شود و در واقع بسیار دردناک بایستی باشد. 

برای اطلاعات بیشتر به منبع زیر مراجعه کنید: 

http://www.nytimes.com/1997/12/02/science/did-dinosaurs-break-the-sound-barrier.html