نقش ناپلئون بناپارت در تولد دانش باستان شناسی نوین

lمعبد ابوسمبل در آسوان مصر، ساخته شده به فرمان فرعون رامسس دوم در فاصله سالهای 1290 تا 1224 پیش از میلاد

ژنرال ناپلئون بناپارت به عنوان یک جنگجوی صلیبی، یک جبار و آغازگر جنگ‌هایی بزرگ در اروپا شناخته می‌شود.

اما یکی از اتهامات کمتر شناخته شده وی – ترک کردن گروهی از دانشمندان و اندیشمندان در مصر – به دستاوردی غیرمنتظره انجامید: دانش باستان شناسی نوین به صورتی که امروز می‌شناسیم.

وقتی ژنرال مشهور فرانسوی در 1798 به مصر حمله برد، بیش از 150 مهندس، ریاضیدان و دانشمند را به همراه داشت. ناپلئون می خواست این علما (savants، عنوانی که به دانشمندان در آن زمان اطلاق می شد)، بر پروژه هایی متمرکز شوند که به منفعت فرانسه است، مانند تصفیه آب رود نیل، تهیه آبجو فاقد رازک و تنورهای بهتری برای پخت نان.

فقط یک سال بعد، ناپلئون مخفیانه به فرانسه بازگشت تا طی کودتایی قدرت را در فرانسه بدست گیرد. او 30 هزار سپاهی و دانشمندان خود را در مثر بجای گذارد. آنها تا زمان شکست در سال 1801 در مصر ماندند.

در حالی که سربازان مشغول جنگ بودند، برخی دانشمندان بشدت سرگرم مساحی های باستان شناسی بودند. تا آن زمان باستان شناسی به معنی گردآوری مصنوعات قدیمی و نگهداری از آنان بود بدون آنکه معنای تاریخی آنها را بفهمند. اما دانشمندان فرانسوی بجای مانده در مصر رویکرد علمی تری را به شناسایی آثار باستانی مصر باستان پیش گرفتند.

تا آن زمان بسیاری اروپائیان درباره اهرام بزرگ مصر و مجسمه ابوالهول شنیده بودند، ولی درباره معابد و بناهای کهن مصر علیا چیزی نمی دانستند. دومینیک ویوان دنون، هنرمند و نویسنده ای که سربازان ناپلئون را تا بالای رود نیل همراهی کرده بود درباره دور زدن یک خم رودخانه نوشته است. به ناگاه معابد کارناک و لاکسور از میان ویرانه های تبس برخاستند.

کارناک و لاکسور در مصر علیا

به ناگاه کل ارتش توقف کرد. آنها با شگفتی به این آثار عظیم نگریستند و ... با تحیر و تحسین شروع به کف زدن کردند.

دنون با ناپلئون به فرانسه بازگشت و بسرعت کتابی مصور با نام "سفر در مصر علیا و سفلی" منتشر نمود. او به این کار اکتفا نکرد، بلکه ترتیبی داد تا دانشمندان بیشتری به نیل اعزام شده و بناهای آن را با جزئیات بیشتری مستند کنند.

سپاهی از معماران و مهندسین جوان که به توصیه دنون و فرمان ناپلئون به مصر اعزام شدند، در سپتامبر 1799 به مصر رسیده و نقشه ها و اندازه گیری های دقیق تری از تعداد زیادی سازه باسانی تهیه کردند. این تصاویر به قدری دقیق و معتبر بودند که از روی آنها امروزه می توانیم بسیاری آثاری که از آن زمان ناپدید شده را شناسایی کنیم.

تمام این مساحی ها در دانشنامه چندین جلدی بزرگی به نام "La Description de l'Egypte" چاپ شد که شامل نقشه ها، صدها نقش برجسته مسین و مقالاتی در توصیف آموخته های آنان از مصر باستان بود.

شیفتگی به عظمت تمدن مصر باستان باعث شد موزه های باستان شناسی در سراسر اروپا دایر شود، آغاز آن با موزه لوور بود که اولین موزه مصر باستان را در 1827 گشایش نمود.

منبع:

https://www.businessinsider.com/napoleon-stranded-egypt-savants-birth-modern-archaeology-science

چهار تهدید کیهانی بزرگ برای زندگی بر روی زمین

چهار تهدید کیهانی بزرگ برای زندگی بر روی زمین

ما بر روی لبه چاقو زندگی می کنیم و هیچگاه به درستی نخواهیم دانست چه زمانی یک تهدید وجودی بر زندگانی بر روی کره زمین بسراغمان خواهد آمد – چیزی انقدر بزرگ که بنیاد حیات گونه های زنده بر روی کره زمین را به لرزه درآورده و تمامی ما را از روی سیاره سبز محو سازد. اما این واقعیت به آن معنا نیست که نمی توانیم خود را برای این رویدادها اماده سازیم.

تخمین های زیر تنها حدس هایی درباره وقایع آخرالزمانی و دوره تکرار آنها هستند و از پیشینه زمین شناسی کره ما استخراج شده اند. هم چنین مطالعه ستاره شناسی به برآورد برخی از آنها یاری رسانده است. در این نوشتار چهارتا از تهدیدات هفتگانه کیهانی معرفی شده در نشریه Popular Mechanics معرفی شده اند.

1. رویدادهای شدید کیهانی - زمان متوسط بین رخداد فجایع: 100 سال

در 1859 خورشید سیاره ما را با یک طوفان الکترومغناطیسی مرگبار نواخت. اپراتورهای تلگرام در هنگام عبور طوفان شوکه شدند، نورهای شمالی حتی تا میامی آمریکا نیز دیده می شدند. امروزه به آن، رویداد کارینگتون شناخته می شود و توسط نیرومندترین انفجار خورشیدی ثبت شده تا کنون ایجاد شده است.

خورشید همیشه این نوع انفجارها را که به پرتابهای جرم هاله ای (coronal mass ejections) موسوم است داشته و تحلیل دقیق داده های سه حلقه ای آشکار ساخته است که پرتابهایی 1000 بار نیرومندتر از رویداد کارینگتن ده ها هزار سال پیش روی داده است. اما مردم باستان واقعا به آن توجه نداشته اند زیرا این طوفانها بیشترین صدمه را به وسایل الکترونیکی ما وارد می سازند. برپایه رصدهای گذشته خورشید، یک رویداد کارینگتن در سده جاری روی خواهد داد و تمدن بشری برای مدت کوتاهی خاموش خواهد شد.

2. سیارکهای کوچک - زمان متوسط بین فجایع: 1000 سال

هرچند سال، یک سیارک با اندازه یک اتوبوس به اتمسفر سیاره ما با سرعت 100 هزار کیلومتر  بر ساعت برخورد می کند. زمان انفجار، انرژی معادل یک بمب هسته ای متوسط آزاد می سازد. خوشبختانه بیشتر این اجرام سرگردان روی اقیانوس آزاد یا در طبقات بالای اتمسفر منفجر می شوند. اما گاهی خوش شانسی ما به پایان می رسد و یک سیارک غنی از فلز که قادر به بقا در طی نزول سریع در جو است ممکن است به ناحیه پرجمعیتی برخورد کند. تنها امید ما این است که بتوانیم سیستم های هشدار به موقع ابداع کنیم که بتواند در زمان مناسب فضاپیمایی برای برخورد با سیارک و انحراف آن از مسیر به فضا پرتاب کند.

3. تغییرات اقلیمی طبیعی و درازمدت – زمان متوسط میان فجایع: 100 هزار سال

تاکنون بزرگترین تهدید متوجه بشریت، تغییرات اقلیمی ایجاد شده توسط انسان بوده است. در حالی که سیاره زمین در گذشته گرمتر بوده است، اقلیم هیچگاه تا این درجه تغییرات سریع را تجربه نکرده است. ما تمدن خود را بر اساس انتظار یک اقلیم پایدار بنا کرده ایم: شهرهایی که کنار ساحل اقیانوسها ساخته شده، تغییرات فصلی قابل اعتماد برای رشد محصولات کشاورزی و بدون رویدادهای جوی شدید.

خبر خوب این است که تغییرات اقلیمی ساخته دست انسان تا حدی قابل جبران هستند. خبر بد این است که سیاره زمین خود دارای تغییرات درازمدت در اقلیم است. تغییر برونداد خورشید یا توازن مجدد گازهای جوی سیاره زمین می تواند باعث تغییر اقبلیم شود. زمین یک میلیارد سال را زیر لایه ای از یخ سپری کرده و یک میلیارد سال دیگر را نیز بدون فاقد یخ حتی در قطبین بوده است. اما مقابله با این تغییرات اقلیمی طبیعی بسیار دشوارتر است. باید با سطح جدید آبهای اقیانوس، فصول جدید و الگوهای نوین آب و هوا سازگاری پیدا کنیم.

4. سیارک های بزرگ- زمان متوسط میان رویدادها: 1 تا 10 میلیون سال

از دایناسورها بپرسید برخورد یک سیارک با پهنای چند کیلومتر با زمین چقدر جالب است! دایناسورها هنوز با ما زندگی می کنند – اکنون آنها پرنده نامیده می شوند زیرا تکامل طبیعی برخی گونه های دایناسورها را به پرندگان تبدیل کرده است- اما یک برخورد بزرگ در 65 میلیون سال پیش هر گونه زمینی سنگین تر از 100 کیلوگرم را نابود کرد و به جز چند رگه محدود بقیه دایناسورها از میان رفتند. برخورد چنان سهمگین بود که زمین مانند یک زنگوله تکان خورد و فوران آتشفشانی در سراسر سیاره روی داد. در نتیجه یک توده غول آسای غبار کره زمین را در بر گرفت که یک زمستان هزارساله همراه با ریزش غبار از آسمان ایجاد کرد.

دایناسورها مسئول طول عمر کوتاه انسانها هستند

یک میکروب شناس به نام پدرو ماگالهائس این ایده را پیشنهاد کرده که حکومت طولانی دایناسورها بر کره زمین، پستانداران را مجبور ساخته چرخه تولیدمثل را شتاب بخشیده باعث حذف ژنهای کلیدی مربوط به طول عمر شوند.

به باور او گرچه پستانداران و از جمله انسانها می توانند طول عمر نسبتا زیادی داشته باشند، ما هنوز تحت محدودیت های عصر دایناسورها زندگی می کنیم.

دوران طولانی تسلط دایناسورها بر کره زمین باعث شد مسیر تکاملی تقریبا تمامی پستانداران روی کره زمین دچار جابجایی شده و از تلاش برای طول عمر بیشتر بر تسریع تولیدمثل متمرکز شود.

وقتی یک دایناسور سعی دارد شما را بخورد، طول عمر بیشتر ارزشی ندارد. برای تداوم حیات گونه ها، تولیدمثل سریع روش مفیدتری است.

فشار تکاملی بر روی پستانداران اولیه برای تولیدمثل سریع، به از دست رفتن یا غیرفعال سازی ژنها و مسیرهای گذار مرتبط با طول عمر بیشتر منجر شده است. این امر به فرضیه گلوگاه طول عمر (longevity bottleneck) موسوم شده است که توسط شواهدی از قبیل عدم وجود رگه های بازتولیدی (regenerative traits) در پستانداران تقویت می شود.

تکامل در طی عصر حکومت دایناسورها بر کره زمین، میراثی دیرپا بر پستانداران بر جای نهاد: برای بیش از 100 میلیون سال وقتی دایناسورها شکارچیان مسلط بودند، پستانداران عموما کوچک، شب زی و دارای زندگی کوتاه بودند.

فشار برای زنده مانده ژنهایی را که برای زندگی طولانی مورد نیاز بودند حذف کرد. خزندگان و سایر حیوانات فرایند پیری بسیار آهسته تری نسبت به انسانها دارند. بنا بر فرضیه دی ماگالهائس در طی عصر مزوزوئیک پستانداران ژنهای مربوط به طول عمر را در فرایند تطور از دست داده یا حذف کردند.

منبع:

Popular Mechanics, A Scientist Says Humans Were Meant to Live So Much Longer—Then the Dinosaurs Ruined It, 05 Dec, 2023.

هلیکوپتر تهاجمی آپاچی AH-64

هلی کوپترهای تهاجمی برای شکار یکی از مرگبارترین قاتلین صحنه جنگ طراحی شده اند: تانک های زرهی

هلی کوپتر تهاجمی آپاچی AH-64 یکی از تواناترین  شکارپی های تانک و ماشین های زرهی در صحنه های گوناگون نبرد است. با قابلیت حمل تسلیحات سنگین و زره تدافعی، سابقه طولانی در نبرد با گستره وسیعی از تهدیدات دشمن از نیروهای پارتیزانی گرفته تا تانک های جنگی اصلی دشمن دارد. به عنوان یکی از موفق ترین هلی کوپترهای تهاجمی دنیا، به خودی خود کارایی یک ارتش مجهز را دارد. اما ریشه های اصلی آن به دوران جنگ سرد باز می گردد.

دوران جنگ سرد

یک هلی کوپتر تهاجمی AH-1G Cobra در حال اسکورت یک هلی کوپتر ترابری بر فراز جنگل های ویتنام 1968

در اواخر دهه 1960 ارتش آمریکا نخستین هلی کوپتر تهاجمی خود AH-1 کبرا را وارد میدان نبرد کرد. این هلی کوپتر در جنگل های ویتنام بسیار موثر عمل کرد لیکن به علت برخورداری از یک موتور نقاط ضعف اساسی در زمینه قدرت حمل تسلیحات و ارتفاع عملیاتی داشت. کبرا همچنین فاقد سیستم دید از راه دور و تسلیحات بلندبرد بود و خدمه آن مجبور بودند به اهداف خود بسیار نزدیک شوند که آنها را در معرض آتش ضدهوایی دشمن قرار می داد.

در طول جنگ ویتنام ارتش آمریکا بیش از 5000 فروند هلی کوپتر از انواع مختلف را از دست داد. موشک های حرارتی بیشترین تلفات را از هلی کوپترها می گرفتند. در نتیجه ارتش آمریکا با تجارب بدست آمده از این جنگ به جستجوی یک هلی کوپتر تهاجمی برآمد که توانایی پایداری زیاد در محیط های بسیار خصمانه را داشته باشد.

آپاچی وارد می شود

در سال 1976 شرکت هلی کوپترهای هیوز برنده برنامه "هلی کوپتر تهاجمی پیشرفته ارتش" شد. آپاچی در سال 1985 وارد خدمت شد. دو موتور GE T700 توربوشفت توان حرکتی آن را تامین می کردند که با توان هرکدام 1695 اسب بخار قادر به رساندن آن به سرعت 304 کیلومتر بر ساعت بودند (هلی کوپتر آزمایشی Eurocopter X3 که اکنون از خدمت خارج شده با 470 کیلومتر بر ساعت سریعترین هلی کوپتر جهان بشمار می رود). روتور چهارتیغه آنن می توان جمع شده و امکان حمل هلی کوپتر را با هواپیمای ترابری C-15 یا C-5 فراهم سازد.

قابلیت اصلی آپاچی که آن را به سلاحی بی مانند در میدان نبرد تبدیل یم کند، موشک جدید AGM-114 هلفایر است – یک موشک ضدتانک هدایت لیزری با برد 8 کیلومتر، یعنی بیش از دو برابر موشک قدیمی تر TOW. آپاچی می تواند تا 16 موشک هلفایر حمل کند که هرکدام برای نابود ساختن مستحکم ترین تانکها کافی هستند. به صورت دیگر یک آپاچی می تواند تا هشت هلفایر و دو پاد از 19 راکت 70 میلیمتری هیدرا 70 حمل کند که بر ضد نیروهای پیاده یا خودروهای زرهی سبک موثر هستند.

 

یک آپاچی کاملا مسلح

تنها اسلحه داخلی یک آپاچی مسلسل M320 سی میلیمتری آن است که می تواند 625 گلوله با قدرت انفجاری بالا شلیک کند. یک سیستم هدفگیری پیچیده به نام "سیستم دید و هدفیابی" (Target Acquisition and Designation Sight) به خدمه پرواز امکان می دهد با صرف نگریستن به هدف روی آن قفل کنند.

آپاچی اولین هلی کوپتری بود که به دید در شب مادون قرمز مجهز شد. این سیستم اجازه می دهد حتی در روز از روی اثر حرارتی، تانک های پنهان شده در بوته زار را شناسایی کند. حتی اهداف پنهان شده در دود مصنوعی نیز تحت این سیستم قابل شناسایی هستند.

رقیب اصلی آپاچی، هلی کوپتر روسی Ka-52 الیگیتور است که قابلیت حمل سلاح سنگین و زره بسیار قدرتمندی دارد. روتور دوبل آن نیز نیاز به روتور دم عقب را منتفی می سازد که نقطه آسیب پذیر بسیاری از هلی کوپترهای آمریکایی است.

هلی کوپتر روسی کاموف Ka-52

غیرقابل باور: تورم اتمسفر مریخ به علت ایجاد خلا در طوفان خورشیدی

سال گذشته اتمسفر مریخ بدون نشانه قبلی، بطور موقت تا سه برابر اندازه عادی خود متورم شد و دانشمندان را در شگفتی فرو برد. اکنون پژوهشگران کشف کرده اند که این انفجار تورمی توسط یک شکاف نادر یا خلا در ذرات بارداری که بطور پیوسته از سوی خورشید صادر شده و به طوفان خورشیدی موسومند، ایجاد شده است.

این تورم ناگهانی اتمسفر برای سیاره زمین نیز قبا روی داده و ممکن است بزودی تکرار شود.

این رویداد برای مریخ در 26 دسامبر 2022 اتفاق افتاد و سپر مغناطیسی مریخ یا مگنتوسفر آن هزاران کیلومتر در فضا گسترش پیدا کرد. بنا بر مشاهدات دانشمندان این گسترش اتمسفری با کاهش صدبرابری حجم ذرات طوفان خورشیدی متناظر است.

بطور معمول خورشید بطور پیوسته مریخ و سایر سیارات دستگاه خورشیدی را بطور پیوسته بمباران می کند که باعث شده مریخ بیشتر اتمسفر خود را از دست بدهد. مگنتوسفر مریخ یا آنچه از آن باقی مانده است بیشتر ذرات خورشیدی را از خود می راند.

لیکن وقتی طوفان خورشیدی فروکش می کند مگنتوسفر با نوعی خلا مواجه می شود و شروع به انبساط بسوی بیرون می نماید. با بازگشتن طوفان خورشیدی به حالت عادی مگنتوسفر نیز به حجم اولیه خود باز می گردد.

پدیده مشابهی بریا زمین در سال 1999 اتفاق افتاد و زمانی که طوفان خورشیدی در فاصله 10 تا 12 می بطور کامل ناپدید شد، اتمسفر ما تا 100 برابر حجم عادی خود تورم یافت. البته این رویداد آثار تخریبی بر سیاره ما نداشت.

منبع:

https://news.yahoo.com/lifestyle/almost-unbelievable-rare-void-sun-172821725.html