ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
اصغر ناصری – زمستان 1393
موشک اس –هفتاد و پنج دوینا که بیشتر با نام سام 2 معروف است سال 1957 در شوروی سابق، در پاسخ به تهدیداتی که از سوی بمب افکن های دوربرد آمریکایی مانند B-52 احساس می شد، طراحی و تولید گردید. اس هفتادو پنج یک موشک دو مرحله ای است که از یک بوستر با سوخت جامد و مرحله اصلی با سوخت مایع تشکیل شده است. بوستر در 4 تا 5 ثانیه نخست پرواز موشک را به ارتفاع عملیاتی رسانده و موتور اصلی نیز در 22 ثانیه پایانی پرواز موشک را به جلو می راند که تا این زمان به سرعتی حدود 3 برابر سرعت صوت دست یافته است.
موشک با استفاده از سیگنالهای کنترل رادیویی که در یکی از سه کانال تعریف شده ارسال می شوند، هدایت می گردد. موشک با استفاده از آنتن های تعبیه شده بین پره های جلویی و میانی خود سیگنالها را دریافت می کند. سیستم هدایت موشک می تواند تنها یک هدف را در هر لحظه رهگیری کند لیکن قادر است سه موشک بسوی آن در سه کانال مختلف رادیویی ارسال و هدایت نماید.
موشک دارای یک سرجنگی ترکش زای 195 کیلوگرمی است که در ارتفاعات متوسط جوی شعاع تخریبی حدود 65 متر و در ارتفاعات بالاتر شعاع تخریبی حدود 250 متر دارد. خود موشک دقتی در حدود 75 متر دارد و شعاع تخریبی بزرگ آن برای جبران این میزان از خطا منظور شده است. موشک به یک فیوز مجاورتی مجهز است که به محض حس کردن هدف در شعاع تخریبی خود منفجر شده و بارانی از ترکش های مهلک را به اطراف گسیل می دارد.
سام 2 برای مقابله با اهدافی طراحی شده که در ارتفاعات متوسط تا بالا بسوی منطقه تحت پوشش حرکت می کنند. برد موشک حدود 45 کیلومتر بوده و می تواند به حداکثر ارتفاع 25 کیلومتر دست یابد. پیش بینی می شود که حدود 4600 لانچر سام 2 تاکنون تولید شده باشد. شوروی تا اوایل دهه 1965 حدود 1000 سایت موشکی سام 2 در سراسر این کشور پهناور نصب نمود.
این سیستم دفاع موشکی نخستین بار زمانی شهرت جهانی پیدا کرد که یک فروند هواپیمای تجسسی U-2 به خلبانی فرانسیس گری پاورز که بر فراز شوروی پرواز شناسایی انجام می داد، در ارتفاع حدود 22 کیلومتری هدف قرار گرفته و سرنگون شد (یکم می 1960). در جریان بحران موشکی کوبا به سال 1962 نیز یک سایت موشکی سام 2 مستقر در کوبا توانست هواپیمای U-2 با خلبانی رودلف اندرسن را سرنگون سازد.
این موشک در جریان جنگ ویتنام (1965 تا 1972) توسط ارتش ویتنام شمالی بطور گشترده ای مورد استفاده قرار گرفت و تخمین زده می شود در فاصله این سالها حدود 8000 موشک توسطویتنام شمالی بسوی هواپیماهای امریکایی شلیک شده باشد. در جریان بمباران هانوی پایتخت ویتنام شمالی به سال 1972 که تحت نام عملیات Linebacker II و برای نشاندن ویتنام شمالی در پای میز مذاکرات صلح انجام شد، بیش از 1000 فروند سام 2 بسوی بمب افکن های آمریکایی شلیک گردید که حاصل آن سرنگونی 15 فروند بمب افکن B-52 و حدود 70 فروند هواپیمای بمب افکن تاکتیکی دیگر بود.
در دهه 1980 شوروی شروع به جایگزینی این موشک با سیستم بسیار پیشرفته تر S-300 نمود. این موشک هم اکنون نیز در 35 کشور دنیا مورد استفاده قرار می گیرد و نسخه های متعددی از آن بومی سازی شده است. معروفترین نسخه آن HQ-2 ساخت چین است.
در زیر تصاویر تاریخی جالبی ازجنگ ویتنام مشاهده می شود.
جنگ ویتنام - یک موشک سام 2 که در نزدیکی اف 105 آمریکا منفجر شده و ترکش های آن به جنگنده بمب افکن صدمه وارد ساخته است.
یک RF-4C شناسایی آمریکا بر فراز ویتنام شمالی مورد اصابت قرار می گیرد.
جنگ ویتنام - یک اف 105 خوش شانس از اصابت موشک سام 2 می گریزد.
برخی منابع مورد استفاده:
1. S-75 Dvina, http://en.wikipedia.org/wiki/S-75_Dvina
2. SA-2 GUIDELINE, http://www.fas.org/nuke/guide/russia/airdef/v-75.htm
تایلر روگو وی – ترجمه و خلاصه نویسی از اصغر ناصری
موشک بالستیک غول پیکر TOPOL-M روسیه یکی از مصنوعات هولناک بشری است. این موشک با استفاده از پرتاب کننده های قابل حمل خود می تواند بسرعت جابجا شده و در مکان های غیرقابل آشکارسازی پنهان شود. با سرعت 24 هزار کیلومتر در ساعت پرواز کرده و با مانورهای طفره و گریز و پرتاب اشیای فریب دهنده رادار، آشکارسازی و ردیابی آن تقریبا غیرممکن است.
این موشک بالستیک اولین نوع تولید شده در روسیه پس از فروپاشی شوروی است. در اوایل دهه 1990 ساخته شده و تقریبا 80 فروند از آن در خدمت ارتش روسیه است. هر موشک تا ده عدد اشیای فریب دهنده رادار می تواند پرتاب کند و در حین پرواز مانورهایی برای گریز از ردیابی رادار انجام دهد. سرعت بسیار بالای آن زمان واکنش ممکن را بسیار کوتاه می سازد بطوریکه ماهواره های فضایی آشکارساز مادون قرمز آمریکا (SBIRS, DSP) زمان کمی برای آشکارسازی و ردیابی آن در اختیار دارند. خود موشک حدود 20 متر طول داشته و بیشتر از فیبر کربن ساخته شده است و در زمان پرتاب حدو 50 تن وزن دارد. برد آن حدود 11 هزار کیلومتر است. این موشک یک سرجنگی هسته ای 800 کیلوتنی با خود حمل می کند و توسط یک سیستم مسیریابی اینرسی (INS) و سیستم مکانیابی ماهواره ای روسیه موسوم به گلوناس هدایت می شود. شعاع دایره خطای احتمالی آن حدود 200 متر است که دقتی فراتر از مقدار لازم برای یک موشک بالستیک هسته ای است.
موشک TOPOL-M اکنون دیگر تولید نمی شود و بجای آن نوع پیشرفته تری به نام RS-24 در دست توسعه است که می تواند چهار کلاهک هسته ای را با سرعتی حتی بالاتر حمل کند و شعاع دایره خطای آن تنها 50 متر است. ایالات متحده اکنون فاقد فناوری موثر برای مقابله با این نوع موشک هاست.
(فایل تصویری متحرک کمی حجیم بوده و بارگذاری آن ممکن است طول بکشد)
منبع:
http://foxtrotalpha.jalopnik.com/russias-fast-and-illusive-topol-m-ballistic-missile-is-1618672889/+ballaban
منبع: Air Force Magazine
اقدام روسیه در ضمیمه کردن شبه جزیره کریمه به خاک این کشور، ارسال انبوه نیروی نظامی به مرزهای غربی و حمایت از روس تبارهای اوکراین باعث تنش میان روسیه و کشورهای غربی شده است. ارتش روسیه در میانه یک مدرن سازی عظیم و تلاش در جایگزین ساختن سخت افزارهای قدیمی با سلاحهای مدرن است. در این راه نیروی هوایی روسیه نقش اصلی را در اعاده جایگاه این کشور در نظم جهانی ایفا می کند. رابطه روسیه و کشورهای غربی هیچگاه تا این حد پرتنش نبوده است.
آنتونوف An-22 Antei بزرگترین هواپیمای ملخی حال حاضر دنیاست. با 57 متر طول و 64.4 متر فاصله دو سربال قادر است 80 تن بار و 29 مسافر را تا فاصله 5000 کیلومتری حمل کند.
آنتونوف An-124 Ruslan با 69 متر طول و ظرفیت حمل بار 150 تن یکی از بزرگترین هواپیماهای ترابری استراتژیک دنیاست. این هواپیمای پهن پیکر می تواند بارهای بسیار حجیم مانند هلی کوپتر و زیردریایی های کوچک را حمل کند.
بریف A-50 یک هواپیمای هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد (آواکس) است که برپایه هواپیمای ایلوشین 76 ساخته شده است.
نوعی هواپیمای ایلوشین 80 که توسط یک میگ 29 اسکورت می شود، برای ارتباطات امن با زیردریایی های هسته ای طراحی شده است.
این هلی کوپتر کاموف ka-31 مجهز به رادار هشدار زودهنگام برای محافظت از ناوگان دریایی رویه در برابر مهاجمین است.
هلی کوپتر کاموف Ka-52 یکی از مقاوم ترین هلی کوپترهای تهاجمی است. به جای ملخ دم برای خنثی سازی گشتاور دورانی روتور اصلی این هلی کوپتر از روتور دوگانه که در جهت عکس می گردند سود می برد. بدنه محکم و حسگرهای دوربرد آنرا به سلاح تهاجمی مهلکی تبدیل کرده است.
انواع مختلفی از هلی کوپتر میل ام آی 8 وظیفه حمل بار و نیرو را برای ارتش روسیه به عهده دارند.
میگ 31 که یک شکاری دوربرد و بلندپرواز است هنوز سلاح اصلی نیروی هوایی روسیه در مقابله با موشک های کروز تهاجمی دشمن محسوب می شود. در اینجا یک میگ 31 هواپیمای آواکس A-50 را اسکورت می کند.
جنگنده بمب افکن سوخوی 34 بطور تخصصی برای حمله به اهداف زمینی طراحی شده است.
سوخوی 35 مدرنترین جنگنده عملیاتی روسیه است و قابلیت thrust vectoring یا تغییر زاویه اگزوز به آن مانورپذیری بی نظیری داده است.
سوخوی 50 حاصل تلاش روسیه برای دستیابی به یک جنگنده رادارگریز نسل پنجمی است. تا عملیاتی شدن این هواپیما زمان زیادی باقی مانده است.
توپولف Tu-22M بک فایر با بالهای متغیر که توانایی حمل موشک های کروز ضدکشتی را دارد. در اینجا یک موشک کروز Kh-22 را حمل کرده است.
بمب افکن استراتژیک توپولف Tu-160 معروف به قوی سفید بزرگترین هواپیمای نظامی حال حاضر دنیا با 54 متر طول است.
یاک 130 یک هواپیای ضربتی آموزشی سبک است که با همکاری ایتالیا طراحی و ساخته شده است. این هواپیما می تواند بسیاری از خصوصات جنگنده های مدرن روسیه را شبیه سازی کند و از این رو وسیله آموزشی موثری است. به عنوان یک هواپیکای ضربتی سبک نیز می تواند مورد استفاده واقع شود.
آخرین نمایشگاه هوایی فارن بورو در انگلستان یک غایب بزرگ داشت: F-35 مدرنترین جنگنده چندمنظوره آمریکایی که هنوز مشکلات آن برطرف نشده و عملیاتی نشده است. آتش گرفتن موتور یکی از اف 35 ها به هنگام پرواز آزمایشی موجب شد کل ناوگان این هواپیماها سه هفته زمین گیر شود. علت این حادثه ساییده شدن پره توربین به بدنه موتور عنوان شد.
پس از مشخص شدن علت حادثه مقرراتی برای دوره آزمایشی پرواز هواپیما تعیین گردید. از جمله محدود شدن زمان پرواز به سه ساعت تا در طی هر دوره بازبینی کاملی از موتور صورت گیرد. از آنجایی که فاصله پروازی آمریکا تا انگلستان شش ساعت است این هواپیما امکان منتقل شدن به محل نمایشگاه را نداشت.
جنگنده اف 35 عنوان گرانترین پروژه دفاعی تاریخ آمریکا را از آن خود کرده و مشاجرات زیادی را پیرامون دیرکردهای متوالی و نواقص عملیاتی هواپیما برانگیخته است.