هواپیمای شناسایی U-2 در لبه فضا

24 سپتامبر 2012 - منبع: http://airman.dodlive.mil/2012/09/u-2-above-all

هواپیمای تجسسی U-2 نماد عملیات شناسایی نیروی هوایی امریکا در طول 50 سال گذشته بوده است. در طول این سالها با پیشرفت فنون تصویربرداری بر تنوع ماموریت های این هواپیما نیز افزوده شده است.

این هواپیما در اصل برای پروا در ارتفاع بالا و ماموریت های تجسس، دیده بانی و شناسایی در طول سالهای جنگ سرد طراحی شده بود لیکن امروزه در ماموریت های متنوعی از نبرد زمینی تا عملیات امداد کار می رود. بدنه مدلهای جدید 33 درصد بزرگتر و سیم کشی داخلی آن از نوع فیبر نوری است.

تکامل U-2 در طول زمان

طراحی ساده این هواپیما باعث شده کارکردی مانند آجرچینی یا لگو داشته باشد بطوری که به عقیده خلبانان می توان یک تکه از آن را برداشته و با تکه دیگری جایگزین کرد. دوربین تصویربرداری این هواپیما با فیلم های خیس قدیمی خود می تواند از ارتفاع 22 کیلومتری بمبهای کنار جاده ای را تشخیص دهد. استفاده از لینک داده مدرن در انواع جدید باعث گردیده این هواپیما بتواند در حین انجام ماموریت با مرکز کنترل زمینی به مبادله سریع داده بپردازد. در اینصورت پرسنل زمینی حس می کنند در حین انجام عملیات آنتن گیرنده ای بر فراز خود در ارتفاع بسیار بالا دارند که مانند چشمی پرتوان برایشان عمل می کند.

به دلایل امنیتی بسیاری از اطلاعات فنی مربوط به این هواپیما برای عموم منتشر نشده است. شکل زیر غرب ایالات متحده از کابین خلبان یک U-2 را نشان می دهد. با پرواز در ارتفاع 22 کیلومتری خلبان این هواپیما قادر است انحنای کره زمین و لبه‌های بالایی استراتوسفر را ببیند.

برای مطالعه بیشتر: هواپیمای تجسسی U-2

هواپیمای تجسسی U-2

هواپیمای تجسسی U-2 Dragon Lady متعلق به نیروی هوایی آمریکا یکی از معروفترین و موفق ترین هواپیماهای تمام تاریخ هوانوردی محسوب می شود. کمپانی لاکهید این هواپیمای دوربرد و بلندپرواز را برای برطرف ساختن نیاز فوری به پرواز بر فراز قلمرو شوروی که دفاع ضدهوایی بسیار سترگی داشت و اخذ تصاویری از محل استقرار موشکها و سایر اهداف نظامی ساخته بود.

هواپیمای U-2 که تحت سرپرستی طراح معروف لاکهید کلی جانسون ساخته شد، حاصل یک سری برنامه های دفاعی در دهه 1950 بود. این هواپیما یک موتوره، تمام فلزی، تک سرنشین با سازه فوق سبک و بالهایی با نسبت طول به عرض بسیار بزرگ است. از آنجایی که فرود آمدن هواپیما از ارتفاع بسیار بالا (بیش از 21 کیلومتر) مدن زمان زیادی بطول می انجامید، خلبان باید یک لباس فضانوردی برای تحمل شرایط پرواز در تمامی اوقات به تن می داشت.

خصوصیاتی که امکان می داد این هواپیما مدت طولانی در ارتفاعات بسیار بالا پرواز کرده و بردی بیش از 11000 کیلومتر داشته باشد، پرواز و هدایت آنرا نیز بسیار دشوار می ساخت. بدنه هواپیما بسیار سبک بود که این امر به معنی وجود حاشیه امن بسیار کوچکی برای خطای خلبان می شد. خلبان در ارتفاعات بالا مجبور بود سرعت پروازی خود را در محدوده ده کیلومتر کمتر از سرعت واماندگی (استال) نگه دارد (تقریبا بین 703 تا 713 کیلومتر بر ساعت). کاهش سرعت از این حد باعث از دست دادن ارتفاع و آشکارسازی در رادارهای زمینی و فراتر رفتن از این سرعت نیز باعث اعمال تنش بیش از حد بر بدنه ظریف هواپیما و شکستن بالها یا دم آن می شد. این محدوده به کنج تابوت موسوم شده بود و خلبان مجبور بود این سرعت دقیق پروازی را با خلبان خودکار تنظیم نماید.

حادثه مشهور در طول تاریخ عملیاتی این هواپیما سرنگون شدن یک فروند به خلبانی فرانسیس گری پاورز در یکم می 1960 بر فراز شوروی بود که در اثر امواج انفجار 14 موشک سام 2 که بسویش پرتاب شده بود اتفاق افتاد. پاورز مدتی را در شوروی زندانی و تحت بازجویی بود. در سال 1962 نیز تصاویر گرفته شده توسط یک U-2 پرده از نقشه شوروی برای استقرار موشکهای قاره پیما در کوبا و نزدیکی خاک آمریکا برداشت که منجر به بحران موشکی کوبا و عقب نشینی شوروی شد.

تعداد 90 هواپیمای U-2 ساخته شد و اولین فروند آن در 1955 پرواز کرد. این هواپیما هنوز به خدمت ادامه می دهد گرچه وظایف آن تا اندازه زیادی به هواپیماهای بدون سرنشین واگذار شده است.

منبع اصلی: Air Force Magazine

فناوری نمایشگر بالاسری یا HUD

تالیف: اصغر ناصری

یک نمایشگر بالاسری یا Head Up Display هر نوع صفحه نمایش شفافی است که با تاباندن تصویر بر روی شیشه جلوی یک وسیله نقلیه کار می کند بطوری که راننده یا خلبان آن وسیله بدون نیاز به سرخم کردن و نگریستن به صفحه کنترل های موجود بر روی داشبورد بتواند با نگاه به جلو و روی شیشه جلوی وسیله، اطلاعات مورد نیاز را بخواند.

این فناوری در ابتدا برای هواپیماهای نظامی ابداع شده بود تا خلبان بدون برداشتن نگاه از فضای روبرو در هنگام تعقیب هواپیمای دشمن بتواند اطلاعات پرواز را از روی شیشه جلوی خود بخواند. لیکن امروزه در اتومبیل های تجاری نیز راه پیدا کرده است. بویژه فناوری ارتباطات خودرویی استفاده موثری از این امکان نمایش نموده است.

نمایشگر بالاسری در کابین کمک خلبان یک C-130J

بخش های مختلف یک سیستم نمایشگر بالاسری

بطور کلی یک HUD از سه بخش اصلی تشکیل شده است: یک پروژکتور، یک ترکیب کننده و یک کامپیوتر مولد ویدیو

پروژکتور در یک سیستم نمایشگر بالاسری شبیه یک کالیماتور نوری است: لنزهای محدب یا آینه های مقعر برای کانونی ساختن نور و لوله اشعه کاتودی، دیود تابش کننده نور (LED) یا نمایشگر کریستال مایع (LCD) در نقطه کانونی آن. این آرایش تصویری با استفاده از پرتوهای موازی نور تولید می کند، به عبارتی تصویری در بی نهایت.

ترکیب کننده یک شیشه مسطح است که در جلوی بیننده قرار دارد و علاوه بر بازتاب یک نور تک رنگ برای نمایش تصویر، امکان مشاهده میدان دید بیرون کابین را نیز می دهد. این شیشه معمولا دارای خاصیت بازتاب انتخابی است و فقط به طول موجهای معینی امکان عبور می دهد و بقیه را باز می تاباند تا به صورت یک صفحه نمایش شفاف عمل کند.

کامپیوتر واسطه بین پروژکتور و داده هایی است که باید نمایش داده شوند و تصویر و نمادهایی که باید بر صفحه نمایش نیمه شفاف تابانده شوند را تولید می کند.

در HUD های نسل چهارم از یک پرتو لیزر برای تابش تصویر استفاده می شود و بدین ترتیب واحد پروژکتور حذف گردیده است. جنگنده ضربتی A-7D اولین هواپیمای نظامی بود که از یک HUD استفاده کاملا عملیاتی می نمود. انتظار می رود در آینده سیستم نمایشگر داخل کلاه خلبان (Helmet Mounted Display System) جایگزین HUD شود که در آن شیشه جلوی کلاه خلبان از نمایشگرهای شفافی برای نمایش تمامی اطلاعات لازم تشکیل شده است.

صحنه هایی از یک نمایشگاه هوایی روسیه

نمایشگاه هوا و فضای MAKS 2013 در فرودگاه رامنسکوی نزدیک مسکو در اواخر آگوست سال جاری میلادی برگزار شد. این رویداد سالانه که ریشه در جنگ سرد دارد به تدریج به بزرگترین و مهمترین نمایش عمومی صنعت هوافضای روسیه تبدیل گردیده است.

امسال به علت نارضایتی از سازمان دهندگان نمایشگاه، ولادیمیر پوتین در مراسم افتتاحیه شرکت نکرد. علیرغم بارندگی مسئولین نمایشگاه اعلام کردند که بازدیدکنندگان بیشتر از قبل بوده است.

این نمایشگاه شش روزه با نمایش خیره کننده تیم آکروبات هوایی روسکی یه ویتیازی (شوالیه های روسی) متشکل از جت های جنگنده Su-27 آغاز شد.

در نمایش بعدی چهار MiG-29 و پنج Su-27 شرکت کردند. جت های MiG-29 از روی دود خارج شده از موتور RD-33 خود و چثه کوچکتر در مقایسه با سوخوی 27 قابل شناسایی هستند.

سیستم دفاع موشکی S-359E Vityaz برای اولین بار به نمایش گذاشته می شد. این سیستم قرار است جایگزین S-300 معروف شود.

جنگنده نسل پنجمی Sukhoi T-50 حاصل تلاش روسیه برای رقابت با F-22 آمریکاست. تنها چهار نمونه از این جنگنده رادارگریز چند منظوره ساخته شده است.

منبع:

http://www.airspacemag.com

کمپانی بوئینگ در گذر زمان: هواپیماهایی که مسافرت هوایی را شکل دادند

گردآوری و ترجمه: اصغر ناصری

منبع: http://edition.cnn.com/2013/11/21/travel/boeing-through-the-ages/index.html?hpt=hp_mid

مدل 80 بوئینگ که در سال 1928 ساخته شد اولین هواپیمای مسافربری آمریکا بود که مطابق یک برنامه زمانی خدمات پروازی خود را ارائه می کرد. این هواپیما می توانست 18 مسافر و 405 کیلوگرم بار حمل کند. بدنه آن از الیاف پارچه پوشانیده شده بود. خلبانانی که به کابین های باز عادت کرده بودند از فضای بسته کابین این هواپیما شکایت داشتند. قیمت این هواپیما 140 هزار دلار بود.

مدل بوئینگ 247 که در سال 1933 ساخته شد دارای سه خدمه، ظرفیت 10 مسافر و 182 کیلوگرم بار بود. برد آن 1198 کیلومتر و سقف پروازی حدود 8000 متر داشت. به عنوان اولین هواپیمای مسافربری مدرن دنیا دارای اولین چرخ های فرود جمع شونده بود. پرواز آن از نیویورک تا لس آنجلس 20 ساعت طول می کشید که شامل 7 نقطه توقف بین راهی بود.

به عنوان اولین هواپیمای غول پیکر زمان خود مدل 314 کلیپر می توانست 74 مسافر حمل کند و اولین مسافرت فرا اقیانوسی را در 1939 انجام داد.

مدل بوئینگ 307 که بر مبنای بمب افکن بی 17 ساخته شده بود، اولین پرواز خود را در سال 1938 انجام داد. اولین هواپیمای مسافربری با اتاقک تحت فشار بود که به آن اجازه می داد بالای ابرها و در هوای نامساعد پرواز کند.

بوئینگ 707 آغاز گر سری 7 هواپیماهای بوئینگ بود که در دهه 1960 بهترین هواپیمای مسافربری محسوب می شد.

جت تجاری جامبوجت 747 نمادی از حمل و نقل در قرن بیستم بود. این هواپیمای عظیم بنا به تقاضای شرکت هواپیمایی پان آمریکن ساخته شده بود که هواپیماهای عظیم را راه حلی برای تقاضای روزافزون مسافرت های هوایی و تراکم مسافرین در فرودگاهها می دانست. بوئینگ 747 دو برابر و نیم بزرگتر از 707 بوده و اولین هواپیمای پهن پیکر دنیا بشمار می رفت. ارتفاع زیاد عرشه پرواز آن امکان تعبیه درب حمل بار در دماغه آنرا می داد. 

علیرغم مشکلات ابتدای تولید که کابوسی برای مالکین بوئینگ شده بود، بسیاری از کارشناسان بوئینگ 787 دریم لاینر را آینده صنعت هوایی دنیا می دانند. بدنه پلاستیکی این هواپیما از نظر مصرف سوخت آنرا 20 درصد کارامدتر از هواپیماهای سبکتر ساخته و فضای درون آن برای مسافرین بسیار راحت تر و لذت بخش تر است.