پیر شدن از نظر علم وراثت

The Genetic Theory of Aging

By Mark Stibich, Ph.D., About.com Guide

Updated March 28, 2007 

ترجمه: اصغر ناصری 

در نظریه وراثتی پیر شدن اعتقاد بر این است که طول عمر تا حد زیادی تحت تاثیر ژنهایی است که به ارث می‌بریم. بر طبق این نظریه سن بالقوه ما در اصل در لحظه حاملگی تعیین می شود. 

شواهد این نظریه 

شواهد زیادی بر این نظریه وجود دارد. افرادی که والدین آنها طول عمر بالا داشته اند احتمال زیادی دارد که خود زیاد عمر کنند (گرچه این امر می تواند تا حدی به علا رفتارهای اکتسابی مانند ترجیحات غذایی باشد). همچنین دوقلوهای یکسان (که ژنهای کاملا مشابهی دارند) طول عمر نزدیکتری به هم نسبت به خواهر و برادرها دارند. 

ژنها چگونه بر طول عمر تاثیر می‌گذارند 

برخی ژنها مفیدند و باعث افزایش طول عمر می شوند، به عنوان مثال ژنی که به فرد کمک می کند کلسترول را بسوزاند خطر حمله قلبی در فرد را کاهش خواهد اد. اما برخی ژنها مضرند مانند آنهایی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند. برخی جهش های ژنی نیز ارثی بوده و ممکن است باعث کاهش طول عمر شوند. البته جهش ها ممکن است پس از تولد نیز رخ دهند، زیرا برخی سموم، رادیکال های آزاد و تشعشع می توانند باعث تغییرات ژنی شوند. 

تخمین زده می شود که ژنها مسئول ٣٥ درصداز طول عمر هستند. سایر عوامل تعیین کننده عبارتند از رفتار فردی، در معرض مواد و عوامل مختلف قرار گرفتن و خوش شانسی در برابر حوادث مرگبار. بنابراین تحت هیچ شرایطی نباید از توجه به سلامت فردی غافل بود. 

منبع:

http://longevity.about.com/od/researchandmedicine/p/age_genetics.htm