بمب افکنهای نسل آینده

ترجمه: اصغر ناصری

بمب افکن  B-2 Spirit مدرن ترین بمب افکن و هواپیمای ضربتی حال حاضر دنیا بشمار می رود. این بمب افکن رادارگریز تا بحال در هیچ راداری ردیابی نشده و با وجودی که در ابتدا برای حمل تسلیحات اتمی طراحی شده بود، با اصلاحات صورت گرفته می تواند انواع مهمات هوشمند از جمله 16 بمب دو هزار پاوندی هدایت شونده JDAM حمل کند

با این وجود این بمب افکن در دهه 1980 طراحی شده بود و از محدودیت های فناوری آن زمان رنج می برد. از جمله اینکه اساس یک هواپیمای مادون صوت است و برد آن 9600 کیلومتر است که برای انجام ماموریت های بین قاره ای کافی نیست. سوخت گیری هوایی نیز عملی خطرناک است که بمب افکن را در معرض آشکارسازی در رادارهای دشمن قرار میدهد.

بمب افکن B-2 Spirit

بمب افکن های نسل آینده حامل تسلیحاتی نوین مانند توپ لیزری، فریب دهنده‌های پیشرفته (decoys) و ویروسهای کامپیوتری برای از کار انداختن سیستمهای دشمن هستند. قابلیت نفوذ فوق العاده در فضای متخاصم و سیستمهای هدایتی برتر و قابلیت جنگ سایبری از ویژگی های این بمب افکن ها خواهد بود.

اما مهمترین ویژگی این بمب افکن ها موتورهای جت تطبیق پذیر آنها خواهد بود. این موتورها می توانند پیکربندی خود را در

حین پرواز تغییر دهند. در پرواز با سرعت بالا موتور جریان هوا را از توربوفان خود بسوی توربوجت پوسته بیرونی موتور هدایت خواهد کرد (مسیر سبز) و پیش رانه بالایی فراهم می کند که تنها در سرعت های بالا کارآمد است.

شرکت جنرال الکتریک مواد مرکب سرامیکی ابداع کرده است که در داغ ترین بخشهای موتور از جمله پره های قسمت فشاربالا و فشار پایین توربین بکار می روند. موتوری که بتواند هوای داغتری را تحمل کند (مسیر نارنجی) پیش رانه بالاتری تولید خواهد کرد.

تغییر مسیر گازهای خروجی یا vectored thrust به میزان تنها چند درجه می تواند هواپیما را قادر به دورزدن های بسیار تند و تیزتر و ارتقای عملکرد خود بنماید. کامپیوترهای کنترل پرواز میتوانند نازل های گاز خروجی را بطور خودکار بر اساس فرمانهای خلبان تنظیم نمایند.

موتورهای توربوفان مدرن دارای دوجریان هوای مرکزی و کنارگذر (bypass) هستند. اما در موتورهای نسل آینده جریان سومی (مسیر آبی) وجود خواهد داشت که برای تولید پیش رانه بیشتر به سمت مرکز هدایت می شود و با خنک کردن هوای داغ خروجی باعث کاهش دمای خروجی موتور و در نتیجه کاهش احتمال آشکارسازی آن توسط سنسورهای حرارتی دشمن می شود.

در نتیجه موتور این بمب افکن ها می تواند در دو مود اقتصادی (economy mode)  و مافوق صوت عمل کند. بدین ترتیب که در ابتدای ماموریت با مصرف کمترین مقدار سوخت وحرکت با سرعت پایین صوت مسافت زیادی را بپیماید و در فضای متخاصم نیز با سرعت بالای صوت خود امکان آشکار شدن در رادارهای دشمن را تا حداقل کاهش دهد.

برگرفته از:

http://www.popularmechanics.com/military/a8938/how-the-next-gen-stealth-bomber-will-work-15438875/

غلاف اسنایپر ابزاری موثر در بمب افکن B-1B

گردآوری و تالیف: اصغر ناصری

غلاف اسنایپر یا Sniper Pod یکی از مدرنترین ابزارهای ردیابی اهداف زمینی است که مخصوص بمب افکن بی 1 بی طراحی و ساخته شده است. این ابزار برای شناسایی هدف، ردیابی خودکار، تولید مختصات هدف و هدایت بمب های هوشمند از فواصل دور بکار می رود. این ابزار دارای یک تابنده لیزر و ردیاب برای هدایت بمب های هدایت شونده توسط لیزر است. هم چنین مجهز به یک گیرنده نسل سوم FLIR (حسگر مادون قرمز) و یک دوربین تلویزیونی CCD است. حسگر FLIR امکان مشاهده و ردیابی در شرایط نور کم یا تاریکی مطلق را فراهم می‌کند در حالی که دوربین CCD امکان مشاهده مستقیم در عملیات روزانه را می دهد.

کارکرد اصلی Sniper این است که تصویری بلادرنگ از هدف برای خدمه هواپیما فراهم آورد. تا پیش از بکارگیری این ابزار پیشرفته، خدمه B1-B مجبور به استفاده از تصاویر راداری با قدرت تفکیک بالا بودند.

اما تفاوت اصلی بین رادار  و Sniper Pod این است که رادار تنها قادر به دیدن اشیای بزرگ مانند ساختمانها و وسایل نقلیه بزرگ است. همچنین رادار تصویری مربوط به یک مقطع زمانی فراهم می کند در حالی که غلاف اسنایپر تصاویری بلادرنگ به شکل ویدیوی همزمان از هدف تهیه می کند که امکان شناسایی دقیق اهداف، تشخیص بین دوست و دشمن و برآورد میزان صدمات وارده پس از بمباران اهداف را می دهد. این ابزار همچنین ارتباط با پرسنل زمینی را آسان کرده و با ترکیب اطلاعات دریافتی از دیده بانهای زمینی مختصات دقیق هدف را برآورد و به سیستم هدایت تسلیحات هواپیما ارسال می کند.

غلاف اسنایپر قادر است آتش حاصل از شلیک گلوله و دود ناشی از پرتاب خمپاره را بر روی زمین از فاصله ای دور شناسایی کرده و با برآورد مختصات محل اختفای دشمن، اطلاعات لازم را برای حمله به هدف فراهم نماید.

تلاش آلمان نازی برای بمباران خاک آمریکا

تالیف: اصغر ناصری

در طول سالهای اولیه جنگ جهانی دوم، وینستون چرچیل که زیر فشار حملات هوایی آلمان از آینده بریتانیا بیمناک بود، تلاش فراوانی می کرد تا آمریکا را به عنوان یک غول اقتصادی-صنعتی وارد میدان کارزار به نفع خود نماید. با وجود تلاش بسیار، فرانکلین روزولت رییس جمهور آمریکا تمایلی به درگیر شدن در این جنگ بزرگ و جهانگیر نداشت.

در 7 دسامبر 1941 امپراطوری ژاپن به پایگاه دریایی پرل هاربر آمریکا حمله کرد. حمله ای غافلگیرانه و سهمناک که منجر به کشته شدن 2400 ملوان آمریکایی و غرق شدن 6 کشتی جنگی آمریکا شد. بعد از ظهر همانروز پرزیدنت روزولت به ژاپن اعلام جنگ داد. در 11 دسامبر هیتلر به طرفداری از ژاپن به آمریکا اعلام جنگ داد و بدین ترتیب آرزوی چرچیل برآورده شد. معروف است که می گویند پس از اعلام متقابل جنگ توسط آمریکا علیه آلمان، هیتلر گفت: "ما دیگر نمی توانیم این جنگ را ببازیم" منظور او این بود که راهی برای عقب نشینی وجود ندارد. در حالیکه چرچیل سرمستانه قهقهه ای زد و گفت: "ما این جنگ را بردیم"

در طول جنگ هر دو کشور آمریکا و آلمان سعی کردند بمب افکنهایی بسازند که با برخاستن از پایگاه های داخلی بتوانند تا فضای کشور متقابل پرواز کرده و پس از انجام عملیات باز گردند. تلاش آلمان در این راه منجر به مدلهای متعددی از بمب‌افکن‌های دوربرد شد که هیچکدام به تولید انبوه نرسیدند.

بزرگترین بمب افکنی که آلمان در طول جنگ جهانی دوم ساخت یونکرس یو 390 (Junkers Ju 390) بود که مجهز به شش موتور با قدرت هرکدام 1250 کیلووات بود. با طول 34.20 متر حدود 5 متر طویل تر از بی 29 آمریکا بود و فاصله دو نوک بال 50 متری آن فضای کافی برای باکهای سوخت و تامین بردی معادل 9700 کیلومتر فراهم می کردند. اما سرعت و سقف پرواز آن کمتر از بی 29 بود. تنها دو نمونه از این بمب افکن های عظیم الجثه ساخته شدند و تمرکز آلمان بر تولید جنگنده های نبرد هوایی باعث شد منابع کافی برای تولید این بمب افکن اختصاص نیابد.

Junkers Ju 390

اما بمباران خاک اصلی آلمان که از 1944 شروع شد منابع صنعتی و نظامی این کشور را بسرعت تحلیل برد و راه برای شکست سریع آلمان هموار شد. بدین ترتیب بسیاری از پروژه های درخشان صنایع نظامی آلمان ناتمام ماند.

اف 117 باز شکاری شب

مجموعه Airpower Classics که توسط مجله Air Force Magazine منتشر می شود حاوی معرفی مختصر و بسیار مفیدی از هواپیماهای نظامی دنیاست. در این وبلاگ بتدریج ترجمه این مقالات آورده می شود.

ترجمه: اصغر ناصری

------------

F-117 Nighthawk

اف 117 یا باز شکاری شب، اولین هواپیمای جنگی رادارگریز عملیاتی دنیا، یکی از مخفی نگه داشته شده ترین اسرار نظامی دنیاست. جنگنده ضربتی تک سرنشینه و دو موتوره کمپانی لاکهید در سال 1975 به تصور طراحان این شرکت درآمد. اولین پرواز آن در سال 1981 بود و در سال 1983 عملیاتی گردید، لیکن تنها در سال 1988 بود که جهان برای اولین بار از وجود چنین هواپیمایی مطلع گردید. این هواپیما برای حمله به اهداف با ارزش بالا بدون آشکار شدن توسط رادار دشمن طراحی شده بود. این جت سیاه رنگ پس از شرکت در جنگ آمریکا علیه عراق در 1991 مشهور گردید.

اف 117 از آلومینیوم معمول در صنایع هوایی ساخته شده بود و یک کابین خلبان با طراحی خاص و لبه های دندانه دار در دربها و صفحات پوسته برای متفرق کردن امواج رادار بود. بخشی از خاصیت رادارگریزی این هواپیما با منحرف کردن امواج رادار تابیده شده به بدنه و استفاده از مواد جاذب امواج تامین می شد اما حرارت ساتع شده از موتورها و اگزوز نیز کنترل می شد تا خط اثر حرارتی هواپیما نیز کاهش می یابد. رنگ بدنه هواپیما سیاه بود و تنها در شب پرواز می کرد. طراحان اف 117 استفاده زیادی از قطعات موجود در انبارهای شرکت کردند و فاز توسعه این هواپیما بسیار کوتاه بود. اولین نمونه این هواپیما تنها 31 ماه پس از تکمیل طراحی پرواز کرد.

اف 117 در رادارها نامرئی نبود و می توانست آشکارسازی شود اما ردیابی آن (قفل کردن موشک بر روی آن) بسیار مشکل بود. در حقیقت عراقی ها در 1991 هرگز نتوانستند این هواپیما را ردیابی کنند. عملکرد این هواپیما در عملیات طوفان صحرا بسیار درخشان بود و در روزهای اول بدون ترس بر فراز آتش پرحجم دفاع هوایی عراق پرواز می کرد. این هواپیما تنها دو بمب هدایت شونده بسیار دقیق حمل می کرد که با سیستم لیزری هدایت می شدند. تنها یک فروند از این هواپیماها در سال 1999 در جنگ آمریکا و متحدین علیه یوگسلاوی سقوط کرد.

به علت هزینه های زیاد این هواپیما در 2008 از خدمت خارج شد. این هواپیما فاقد رادار و سلاح دفاعی بود. تعداد 64 فروند از این هواپیمای نظامی با هزینه تقریبی 111 میلیون دلار برای هر فروند ساخته شد.

اولین ها در صنایع هوایی

گرداوری و تالیف: اصغر ناصری ([e-mail])

1. اولین جنگنده مافوق صوت دنیا نورث امریکن F-100 Super Sabre بود که در 25 می 1953 اولین پرواز خود را انجام داد. این جنگنده از روی مدل افسانه‌ای F-86 Sabre جنگنده اصلی آمریکا در جنگ کره اقتباس شده بود. در اولین پرواز خود توانست به سرعت 1.05 ماخ برسد. تعداد 2294 فروند از این هواپیماها ساخته شدند که نقش مهمی در جنگ ویتنام بر عهده داشتند. حداکثر سرعت این هواپیما 1390 کیلومتر بر ساعت بود.

2. اولین صندلی نجات پرتابی در هواپیما

جت جنگی Heinkel He-280  اولین هواپیمای مجهز به صندلی نجات پرتابی بود. در سال 1942 در گرماگرم جنگ جهانی دوم، خلبان آلمانی هلمون شنک توانست با موفقیت از این هواپیما در یک موقعیت اضطراری به بیرون بپرد. این صندلی که توسط گاز فشرده به بیروه پرتاب می شد، توانست او را تا فاصله مناسبی از هواپیما دور کند. پس از این تاریخ صندلی پرتاب در تمامی مدلهای جت جنگی ساخت آلمان از جمله Heinkel He-162 VolksjägerKomet و Komet نصب شدند.

3. اولین موشک هوا به هوای هدایت شونده

Ruhrstahl X-4 اولین موشک هوا به هوای هدایت شونده دنیا بود که توسط آلمان نازی در سالهای پایان جنگ جهانی دوم ساخته شد ولیکن به بهره برداری نرسید. این موشک با سیم هدایت می شد، بدین صورت که سیگنالهای هدایتی توسط سیم از سیستم هدایت به موشک می رسد و در هنگام پرواز، سیم بطور پیوسته از دور قرقره ای واقع در پشت موشک باز می شود. این موشک برای ساقط کردن بمب افکن های متفقین از راه دور و بدون بخطر انداختن هواپیماهای جنگنده آلمانی از سوی جنگنده های اسکورت دشمن ساخته شده بود.

4. اولین هواپیمای بال متغیر

در خلال سالهای 1940 تا 1970 طرحهایی برای هواپیماهای بال متغیر در سراسر دنیا به مرحله آزمایش گذارده شدند. لیکن اولین هواپیمای نظامی بال متغیر که وارد تولید انبوه شد، F-111 بمب افکن تهاجمی سبک آمریکا بود. این بمب افکن با بال متغیر می توانست عملکرد خوبی در سرعتهای پایین یا بالا ارائه کند از جمله قادر به پرواز با سرعت بالای صوت در ارتفاع پایین بود.

بمب افکن جنرال داینامیکز F-111 پیشتاز بسیاری از تکنولوژی های هواپیمایی بود. بالهای متغیر، موتور توربوفن مجهز به پس سوز و رادار خودکار پیروی از عوارض زمینی که پرواز با سرعت بالا در نزدیکی سطح زمین را برایش امکان پذیر می ساخت. این بمب افکن می توانست به اندازه چهار فروند اف 4 بمب حمل کند. عملکرد این بمب افکن در جنگها یمختلف بهتر از هر بمب افکن دیگر آمریکایی بوده است. آخرین بمب افکن F-111 در آمریکا به سال 1998 پس از 31 سال خدمت بازنشسته شد و جایش را به جنگنده ضربتی بی رقیب F-15E Strike Eagle داد.

(ادامه دارد)