روبوت های نظامی

هرکسی می داند که سربازی شغل خطرناکی است. اما برخی از وظایفی که سربازان باید انجام دهند، بسیار خطرناکتر از بقیه می باشد. عبور از میدان مین، خنثی کردن بمب های منفجر نشده و پاکسازی ساختمانهای بجای مانده از دشمن از خطرناکترین وظایفی است که ممکن است بر عهده سربازان گذارده شود.

اگر بتوان برخی از این وظایف را بر عهده روبوتها گذاشت، جان سربازان حفظ می شود و در صورت بروز اشتباه، تنها پول و امکانات مادی از دست می رود.

ارتش آمریکا سالهاست که روبوتهای نظامی را برای انجام کارهای مختلفی ساخته است و چند نمونه از آنها هم اکنون در جبهه عراق مورد استفاده واقع شده اند. در این مقاله نگاهی به روبوتهای نظامی و آینده توسعه و تکامل آنها خواهیم انداخت.

منبع:

How Military Robots Work

http://science.howstuffworks.com/military-robot.htm

روبوتهای نظامی با آن ماشین‌های انسان نمایی که در فیلمهایی مانند ترمیناتور می بینیم، تفاوت زیادی دارند. روبوتها دارای اندازه و اشکال متفاوتی می باشند. تعریف ساده ای که می توان برای روبوت ارائه کرد بدین صورت است: ماشینی که بخشی یا تمام آن توسط یک کامپیوتر سرخود (Onboard) کنترل می شود. روبوتها دارای حسگرهایی نیز هستند که به آنها امکان می دهد از محیط اطراف خود اطلاعات جمع آوری کنند. همچنین به وسیله‌ای برای حرکت و یک منبع نیرو نیز مجهز هستند.

 

یک روبوت برای پاکسازی میادین مین

شکل روبوتهای نظامی به کاری که انجام می دهند بستگی دارد. روبوتهایی که باید در زمینهای دشوار حرکت کنند، از زنجیرچرخهایی مانند تانک استفاده می کنند.روبوتهای پرنده کاملا شبیه هواپیماهای کوچک هستند. برخی از روبوتها نیز شباهت زیادی به کامیونها و بولدوزرها دارند.

روبوتهای نظامی امروزه خود به تنهایی قادر به انجام کار زیادی نیستند. مغز کامپیوتری آنها از نظر هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) چندان پیشرفته بشمار نمی رود. یعنی قادر به پردازش پیچیده اطلاعات و تصمیم گیری بر اساس آنها نیستند. بجای استفاده از هوش مصنوعی مستقل،‌بیشتر روبوتهای نظامی از راه دور توسط اپراتورهای انسانی هدایت می شوند. ارتش معمولا از واژه روبوت برای این ماشین ها استفاده نمی کند، بلکه آنها را با نام خودروهای زمینی بدون سرنشین (unmanned ground vehicles=UGV) یا خودروهای هوایی بدون سرنشین (unmanned aerial vehicles=UAV) می نامد.

پایان قسمت اول